Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Zeynep
Zeynep
@zen0bia
76 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Martin Eden
Genç bir insanın aşkla tanışıp aşktan aldığı güçle tüm imkânsızlıklara cesurca göğüs geren güçlü bir karaktere dönüşmesini anlatmaktadır.(kanımca)
Martin; eğitimsiz, yetim, fakir... Hiçbir toplumda hiçbir zaman bir araya gelmemesi gereken tüm eksiler onda mevcuttur. Fakat o insanüstü bir çabayla çalışır. Çalışmak derken ağır işçi gücü isteyen
Halil Cibran(1883-1931) diyince akla ilk gelen yapıt Ermiş'tir. Ermişin Bahçesi de onun devamı olarak yazılmış ve yazarın ölümünden sonra yayımlanmış.(1933)
Her güzel eserde olduğu gibi kitabı okumayı bitirdiğimde neden daha önce okumadığımı sordum kendime. Ne yaparsak yapalım, okuyacak o kadar güzel kitap var ki... Tüm güzel ve okunası kitaplara yetişemeyeceğiz maalesef.
Kitapta bendeki baskıda 10. sayfanın tamamını alıntılamak istedim aslında fakat daha sonra inceleme yaparım ve orada paylaşırım diye düşündüm. İşte o sayfadan cümleler:
Yazık o millete ki, dokunmadığı şeyi giyer, ekip bilmediğini yer, hasat etmediği tohumun ekmeğiyle beslenir, kendi cenderesinden çekmediği bir şaraptan içer.
Yazık o millete ki, zorbayı bir kahraman gibi alkışlar ve gösterişli fatihi hayırsever sanır.
Yazık o millete ki, rüyasında küçümsediği tutkuya uyanıkken boyun eğer.
Yazık o millete ki, sesini sadece cenaze törenlerinde yükseltir, sadece yıkıntılar arasında kibirlenir ve sadece boynu kılıçla kütük arasındayken başkaldırır.
Yazık o millete ki, devlet adamı bit tilki, filozofu bir hokkabaz, sanatı yamama ve taklit sanatıdır.
Yazık o millete ki, yeni hükümdarını borazan sesleriyle karşılar ve bir sonraki hükümdarını da borazanlarla karşılamak için, onu yuhalayarak uğurlar.
Güçlü adamları henüz beşikteyken, bilgeleri yıllarca susturulan o millete yazık!
Ve her parçası kendini bir millet sanan, o bölünmüş millete yazık!
Ben yazarı ve yazarın (okumuş olduğum) her iki eserini de çok sevdim. Umarım sizler de seversiniz hatta belki yazarla benden önce tanışmışsınızdır ve zaten seviyorsunuzdur.
Cengiz Aytmatov yalnız Türk edebiyatının değil dünya edebiyatının en önemli, en çok okunan yazarlarındandır. Eserlerinde Kırgız Türklerinin geleneklerini, masallarını, efsanelerini bolca kullanır bilindiği üzere. Bunun dışında savaşı, savaşa gidenleri, savaşa gidenlerin ailelerini de yine eserlerinde anlatmıştır. (Aytmatov'un babası da savaşa giden ve geri dönemeyenlerdendir. Gün Olur Asra Bedel'deki tren sahnesi babasıyla ilgili son anısıdır hattâ...)
Bu hikâye kitabında ise 5 hikâye bulunuyor. Her birini zevkle okudum. O kadar sade ve akıcı bir dili var ki elinizden bırakamıyorsunuz, bir an evvel sonuna ulaşmak istiyorsunuz. Bu özellik Aytmatov'un tüm eserlerinde olduğu için çok şanslıyız. Okuyabileceğimiz onlarca eseri var çünkü.
Kızıl Elma - Oğulla Buluşma - Beyaz Yağmur - Asker Çocuğu - Deve GözüCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 20173,842 okunma
Okur Takip Önerileri
Füruzan'ın en bilinen ve en önemli hikâye kitabı Parasız Yatılı'yı sonunda okuyabildim(!) Füruzan bu hikâye kitabıyla 1972'de Sait Faik Hikâye Armağanı'nı kazanan ilk kadın yazar olmuş. Bu da kitabı sadece yazarımız için değil edebiyatımız için de önemli kılıyor.
Kitapta 12 hikâye bulunuyor. İlk iki hikâyeyi okurken biraz zorlandım çünkü bir bütünlük yoktu ve bu sebeple onları okuyabilmek, konuya dahil olabilmek mümkün değildi. (En azından benim için) Hikâyeler arasında en çok İskele Parklarında, Parasız Yatılı ve Haraç'ı beğendim. Özellikle Haraç beni çok etkiledi. Servet'in kimsesizliği, yalnızlığı, sadakati ve sadakatine karşılık sömürülmesi, istismar edilmesi ve istismara karşı koyamaması, bunu kimseye anlatamaması, masumiyeti, yüzünü bile hatırlamadığı annesine özlemi, gurbetteki oğlunu bekleyişi... İnsanın içine dert oluyor onun hayatı.
Bu kitapla pek çok duyguyu yüreğinizde hissedeceğinize inanıyorum. Keyifli okumalar:)
Cahit Sıtkı, 1910'da Diyarbakır'da doğan 1956 yılında da aramızdan ayrılan edebiyatımızın önemli bir şairidir. Onu "Ölüm şairi", "Otuz Beş Yaş Şairi" diye tanıyoruz. Otuz Beş Yaş'ı duymuşsunuzdur, hani yolun yarısı olduğunu söylediği şiir. 35'in yolun yarısı ettiğini ilk söyleyen o muydu yoksa toplumda o zamanlarda böyle bir kanı var da o yüzden böyle bir şiir mi yazdı bilmiyorum. Fakat Cahit Sıtkı için yolun yarısı 35 değilmiş anlaşılan çünkü kendisi henüz 46 yaşındayken vefat etmiş.
Ölüm korkusu daha genç yaşlarından itibaren şiirlerinin ana teması olmaya başlamıştır. 1942'de yazdığı Paydos şiirinden:
"Gün gelince biz değil miyiz ölen?
Cenazemiz yerde kalmasın dostlar!"
Sevdalı şiirinden:
" Nerde olsa yaşıyor insan
Nerde olsa bir gün ölmek var."(1942)
Ölümü bir türlü kabullenemeyen bir şairdi Cahit Sıtkı...
"Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim." (1942) diyerek ölüme meydan okuyordu adeta.
"Yalnızlık nedir göreceksin öldüğün zaman" diyecek kadar yalnızdı da anlaşılan.
Benim tanıdığım ilk şairlerden birisiydi Cahit Sıtkı. (Tabii bunda şu an tekrar okuduğum şiir kitabının evde bulunması etkiliydi.) İlk kez okuduğum zaman da ona karşı şefkat duyuyordum, şimdi de duyuyorum. Yalnızlığın ve korkuların peşini bırakmadığı bir insan görüyorum ona bakınca. Anlamaya çalışıyorum, hayata bakışımız aynı olmasa dahi. Umarım sizler de onu anlamaya çalışırsınız ve gördüklerinizi hepimizle paylaşırsınız. Belki bu dünyadan gelip geçen Cahit Sıtkı'yı bir nebze daha tanıyabilmiş oluruz.
