Spoiler bulunur.
Küçük bir çocuğun iç dünyasını tüm gerçekleriyle...
Bir solukta bitirdiğim başka bir kitap. Kitabın konusu sürekli şiddet gören Zeze ve onun hayal dünyası. Ne kadar yoksullukla şiddetle büyüse de tahmin edemeyeceğiniz kadar geniş bir hayal dünyasına sahip.
Zeze yoksul bir aileden geliyor. Babasının işsizlik sorunu eve para getiremeyişi, annesinin daha fazla çalışması ve geri kalan 7 kardeşin birbirine bakmasını anlatıyor. Yaramazlıklarıyla anılıyor bundan dolayı da sürekli şiddet görüyor. Zeze her şeye rağmen portakal ağacıyla renkli hayal dünyasında mutlu. Sonradan dünyasına gerçek bir dost Portuga giriyor. Portuga onun ne kadar zeki, akıllı olduğunun farkında. Zeze ve portuga iyi bir ikili oluyor. Portuga ile olduğu anları okurken mutluluğunu hissedeceksiniz. Mutluluk ne kadar sürecek ki zaten?
Kitabı okurken yer yer yüreğiniz burkuluyor yer yer gülümsüyorsunuz. Portuga ile tanışması ve onu kaybetmesi onun içindeki dünyasını yıkıyor.
Zeze o küçücük haliyle yaşadığı o duygular insanı başka bir dünyaya çekiyor. Zeze acıyı nasıl anlatıyor '' Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey'' (sayfa169)
Kitap burada yazdığımdan daha fazla bir his uyandırıyor insanda. Bitiminde büyük bir burukluk hissi ile baş başa kalıyorsunuz.
İyi okumalar dilerim.
José Mauro de Vasconcelos