Sanki kimsə ona göz qoyur. O, instinktiv olaraq gözlərini yumdu, zülmət qaranlıq qara örtük kimi onun üstünə çəkildi. Nəfəsini saxlayıb qulaq asdı. Lazım deyil, fikirləşdi. Qorxma. Şər maddi deyil, ona əllə dəymək olmaz. Şər - bu, mahiyyətcə bir şey deyil. Əksinə, bu, mahiyyətin yoxluğudur. Xeyirxahlığın olmamasıdır. Əgər burada qorxmalı bir kimsə varsa, o da sən özünsən.