Dennis’in dudaklarından dökülen bu kelimeler, kelimelerin bıraktığı ses, güçlü bir rüzgârın korkutucu esintisi gibi yayıldı kulaklarına. O kadar etkiliydi ki, o rüzgârın nelere mal olacağını ve nasıl yıkıp geçeceğini tahmin etmemek bir anne olarak mümkün değildi.
Okur Takip Önerileri
Yalnızlık, boşluğa uzanan bir yol gibiydi. Yıldızların yeri vardı uzayda ama yalnızlığın sığınacak bir yeri yoktu; kimsesizdi.
Yalnızlık, şehrin en kalabalık yerinde yürürken, insanlara bakıp, “herkesin bir evi var” düşüncesini geçirmekti aklından; kendi evi ve ailesi olduğu halde.
Yalnızlığın ne etiketi ne de dili vardı. Ondan kurtulmak için senden çok farklı, “asla beraber olamam” dediğin kişilere kucak açmalı, onlara sığınmalıydın.
Yalnızlık, duygusal kimsesizlikti; bir adı, dili yoktu. Bakacağı, göreceği, özleyeceği, sevineceği, ağlayacağı hiçbir nedeni yoktu.
Sayfa 11Kitabı okudu