Salon, profesörü alkışlamaya başladı. Güzel sözlerin insanlar üzerindeki etkisi büyük oluyordu ama bu düşünceleri salonun dışına taşımıyorlardı. Her türlü ayrımcılığı yapan insanlar konferansta bu güzel sözleri alkışlanmakta sakınca görmüyorlardı. Biraz sonra olağan hayatlarına geri döndüklerinde gene insana insan olarak bakmayacaklar her türlü ayrımcılık ve nefreti körükleyeceklerdi
Neden böyle davrandıklarını açıklamak için sık sık ama diyeceklerdi doğru ama diye söze başlayıp lafta savundukları ilkelere aykırı bütün davranışlarına mazeretler uyduracaklardı.
Tanrı ne ister? Tanrı iyilik mi ister yoksa iyi olma se
çeneğini mi? Kötülüğü seçen bir insan, kendisine iyilik dayatlmış bir insandan bazı açılardan daha üstün olabilir mi?