Kitap Gogol’un Palto ve Burun adlı iki öyküsünden oluşuyor.
Ben öncelikle Burun’dan bahsetmek istiyorum.
Hayatımda okuduğum en saçma öyküydü. Adamın biri bir sabah uyandığında burnunu yerinde bulamıyor. Aramaya çıktığında burnunu dışarda memur kılığına girmiş gezerken görüyor vs. Daha fazla devam edemeyeceğim. :) Gogol’un kendi sözleriyle bitirmek istiyorum.
“İşin tuhafı yazarların böyle konuları nasıl yazabildikleridir. Birincisi memlekete kesinlikle bir hayrı yok; ikincisi... Evet, ikincisi de hiç yararı yok.”
Palto’ya gelince çok üzülerek okuduğum, çok beğendiğim bir öyküydü.
Kahramanımız Akaki Akakiyeviç, bizim Raif Efendi gibi kendi halinde işini seven, çalışkan, kimsenin umursamadığı, değer vermediği, sürekli alay edilen, kendi halinde bir insan.
Üzerinde ki eskimiş hatta o kadar eskimiş ve incelmiş ki bir sabahlığı andıran paltosu ile bu kışı geçiremeyeceğini anlar ve yeni bir palto edinmek üzere çıktığı yolda ona eşlik ederiz.
Para biriktirmek için akşamları çay içmekten vazgeçer Akaki, akşamları mum yakmamak için karanlıkta oturur, yolda daha dikkatli yürür ayakkabıları eskimesin diye...
Kendimizi bulacağımız, etkileneceğimiz bir öykü PALTO.
Muhteşem sonuyla sizi bekliyor...
