Kim Mehmeti & Kuyu
Şubat ayında 2 kitap hedeflemiştim. İlki (ve bence muhtemelen yılın en zor kitabı) bitti.
Artık yaşlanmış bir yazarın çocukluğunu hatırladığı, kendi kendine konuştuğu 144 sayfalık bir monolog; "Kuyu"
Romanı okurken Balkanların hareketli yakın tarihini, bir ailenin kuşaklar boyu süren dramlarını, kuyu metaforunu, bir kuyunun bir aileyi nasıl etrafında şekillendirdiğini, kuşak çatışmasını, geçmişin gölgesini, hayalle gerçeğin birbirine karışıp yoğruluşunu iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Ben kitabı incelerken kitapçı; Bu kitabın çevirmeni Tekirdağlı, dediği için ilgimi çekmişti. İyi ki kitabı almışım.
Kitabın anlatıcısı yazar mı yoksa kurgulanmış başka bir yazar mı anlamak çok zor.
Ben beyin yakan, hayatı sorgulatan, karmaşık kitaplardan ayrı bir tat aldığımı fark ettim. En son Kobo Abe'nin kitaplarında bu tarz çılgın anlatıma bayılmıştım.
İki dilli, aktivist bir yazar olan Kim Mehmeti bazı kaynaklarda Kafkaesk olarak geçse de ben tarzını daha özgün ve çılgınca buldum. José Saramago, Gabriel Garcia Marquez gibi kendine özgü bir tekniği var. (Bu kısmı edebiyatçı arkadaşlar daha iyi ifade edecektir. ) Büyülü gerçekçilik diyebiliriz sanırım.
Balkanlardan güncel ve özgün bir yazar okuyayım ama öyle bir oturuşta bitecek sıradan bir anlatı olmasın derseniz kesinlikle tavsiye ediyorum.
Betül haskalaycı yayınevine bu güzel kitap için teşekkürler
Okur Takip Önerileri
