Bütün mutlu aileler birbirne benzerler; mutsuz ailelerinse mutsuzlukları kendilerine göredir. Oblonskiller’de durum kötüydü. Prens Stepan saat sekizde karısıyla yatak odasında değil de çalışma odasındaki maroken kaplı bir kanepede uyurdu. O akşam, karısıyla yatak odasında değil de burada neden ve nasıl yattığını anımsadı: ’’Bağışlanmayacak! Bağışlanamaz! İşin en korkunç yanı da yalnızca benim suçum olması.’’ Stepan, tiyatrodan neşe içinde, elinde karısı için ayırdığı kocaman bir armutla döndüğünde, onu ne salonda ne de çalışma odasında bulunmuştu. Sonunda yatak odasında, elinde her şeyi açıklayan şu lanet mektupla buldu...
