Kendimi bulduğum, ancak bu kadar güzel anlatılabilir dediğim duygu durumlarını içeren onlarca alıntı paylaştım. Bir solukta okudum. Akışa kaptırmasam bir kaç katı kadar daha alıntı eklemiş olurdum herhalde. Cümlelerinin altını çizmediğim sayfa sayısı çok az.
Diğerlerinden farklı bir dünyası olduğunu, bu dünyadaki duygusal coşkunun onu yemek yemekten çok daha fazla beslediğini ne güzel anlatmış. Tutkusunu, sevdiğini, sevmediğini, mecbur hissettiğini, özlem duyduğunu ve çaresizken hissettiğini de.
Herkes anlaşılmak ister öyle değil mi? Yıllar önce yaşamış, ben doğmadan hayata gözlerini kapamış bir kadının, benim ifade edemeyeceğim şekilde beni anladığını, edebi ustalıkla bir araya getirdiği kelimelerle hissettirmesi son derece haz verici oldu. Bunca karamsar durum içinde, tek olmadığını, anlaşılabildiğini bilmek umut verici. Karmaşık gelir mi bilmiyorum ama hüzün de umut da iç içe. Zaman Dışı Yaşam 'ı okuduğumda da aynı şeyleri hissetmiştim. Telefondan hızlıca bende bıraktıklarını incelemeye kaydedip(şu an olduğu gibi), bir kere daha okumuştum. Yine aynısı olacak. Yine aynı duygularla "keşke bir ömür okuyacak kadar yazmış olsaydı" diyerek sindire sindire okuyacağım.
Peyami Safa 'nın "Dünyasından memnun olmayanlar ne kadar benziyorlar birbirlerine." sözü misali... Çocukluğundan yetişkinliğine kadar hep gitmek istemiş, o aradığın huzurun hep başka yerlerde olduğunu düşünmüşsün sen de. Bulunduğun yere ait
