Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
En Beğenilen Günlükler Yorumları ve İncelemeleri
En Beğenilen Günlükler sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Günlükler kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.610 üzerinden
540 syf.
10/10 puan verdi
Nereden başlanır ki buna?
Kitap bitti. Bomboş duvara baktım. İzledim...
Müzik falan da yok bu sefer. Sessizlik istiyorum sadece. Gözyaşlarım ve sessizlik. Bu evde mümkün değil tabiki bu. Yazmak için geceyarısını bekleyeceğim dedim. Ama işkenceydi bu kendime. Ruhum bedenimden ayrılıyordu sanki. Nefes alamadım. Gerçekten alamadım. Tuvalete
"Benim hayatımın amacı ne ve onunla ne halt edeceğim? Bilmiyorum ve korkuyorum. Asla istediğim bütün kitapları okuyamayacağım; olmak istediğim bütün insanlar olamayacağım ve yaşamak istediğim bütün hayatları yaşayamayacağım."
Hayatı boyunca binlerce kez bunları düşünen ve "Bu kadar fazla düşünmeseydim çok daha mutlu
SİMSİYAH HİSSEDİYORUM, DERİNLİĞİMDEN BALÇIKLAR AKIYOR!
“Kendi sınırların seni çarmıha geriyor. Körü körüne yaptığın seçimler değiştirilemiyor; bu saatten sonra geri alınamıyor. Fırsatın vardı; kullanmadın. İlk günahın çamuruna batmış, kendi sınırlarında debelenip duruyorsun. Çıkıp bir yürüyüş yapmaya bile karar veremiyorsun: Bu bir kaçış mı yoksa bütün gün odana kapanıp kalmak yerine ferahlatıcı bir
540 syf.
·
Puan vermedi
Günlükler onun merakını, içe dönüklüğünü ve tüm kişiliğini anlatıyor. Onu okumak, her nefesinde nefes almak ve nefes vermektir. Bu günlükte yer alan hayatın bir gözlemcisi olarak parçalandım. Okurken bir dizi duygu yaşadım; öfke, üzüntü, teselli, güç, yalnızlık. Nefes nefese kalan düşünceleri ve bencilliği karşısında oldukça uzlaşmaz. Farkındalık aynaları o kadar vurgulu ki, onlarda kendini kaybediyor. Günlüklerini okurken, kara kara düşünen ve huzursuz bir dünyaya teslim edildim; bu onun algılama, büyüme, yaşama ve yazma kapasitesini içeriyordu.
"Tutkulu, bölük pörçük bir kız"
Nereden başlayacağımı bilemiyorum. Ama incelemeden ziyade bir iç döküş olacak sanırım. Slyvıa' da beni çeken bir şey var. "Yazmak bir çıkış yolu değilse başka nedir?"
deyip susmak istemeyişi mi yoksa içindeki gelgitlerimi bilemiyorum.. Ama bir kaç şiir kitabını ve ilk romanını okuduktan sonra günlüğü ile zirve yapmak istedim. Bir
Ah! Sylvia Benim kalbi kırık hüzünlü çiceğim
Kitabı öyle çok övüp başyapıt herkes okumalı demeyeceğim.Kalbi kırık bir kızı anlamak isteyenlerin okuması kâfi.
Kitap günlük olarak yazılmış o yüzden çok yalın, duru.Yazı olarak bir beğenilme ve kabul gayesi yok.Ama içerik ve hissettirdiği için aynı sözleri söyleyemem.
Sylvia mutsuz bir kız, savaşı hep kendiyle olan biri: bundan olsa gerek intiharı ile bitiyor savaşı.
Benim için ise Plath'ın yazdıkları hayata bakış ve genel hayat konumu; kitabı okurken bir şey okuyor gibi değil de kafamın içinde dolaşan anlamsız kelimelerin cümleye yazıya dökülüp anlam kazanmış hali.
Hayata karşı korkaklığı,tereddütlerinde onu çok iyi anladım.Bu kadar anlayıp onu içselleştirmek istemezdim, onun kadar mutsuz ve cesaretsiz olmak istemem. Plath bu tereddüdleri ile kendi potansiyelini harcayan biri keşke daha cesur olsaydı,olabilseydi...
Kitaptan alıntılar ile sizi kitabı okumuş kadar içerik hakkında detay verdiğimin farkındayım.Birde paylaşmayıp kendime sakladığım sayfalarım var (:
Bu kadar paylaşmamın asıl nedeni ise anlaşılmadığını, sevilmediğini düşünen birine bir nebze olsun iyilikte bulunmak istemem.İşin özünde kendimi bundan sorumlu hissetsem.Sana tüm benliğim ile sarılıyorum Sylvia
Kitaptan çok kitap ile aramdaki bağı anlattığım bir yazı oldu sanırım (:
Keyifli okumalar
Nereden başlasam, duygularımı nasıl ifade etsem bilmiyorum, ah! Sylvia; sende ne kadar da kendimi gördüm. Uzun, soluklu bir okumanın sonunda tavana bakıyorum. Acaba son anında ne hissediyordu diye düşünüyorum. Kitabı tavsiye üzerine okudum, iyikide okumuşum, bazen mutlu, herşeyi yapabilecek güçte bir slyvia, bazende karamsar, mutsuz bir slyvia, çoğumuzun olduğu gibi. Fırtınalı bir hayat, aşık olduğu adam tarafından ihanete uğraması, annesine olan öfkesi ve baba faktörünü farklı adamlarda araması, çoğu yerde ağladım çünkü bende aynı duyguları yaşamıştım, bir zamanlar benim gibi hisseden, üzülen, sevinen bir kadının var olması bana yalnız olmadığımı hissettirdi her yönüyle çok sevdim slyvia yi. Okuyan herkesin kendinden birşeyler bulacağı bu güzel kitabı kesinlikle tavsiye ediyorum. Yalnız çevirisi iyi olanından alın, benim okuduğum çeviri kötüydü buna rağmen sıkılmadan okudum.
Umutsuzluğunu da umutlarını da her bi hücrenize kadar hissedeceğinize eminim, genel manik depresif mod hakim ama eleştiriye açık değil çünkü bu Sylvia Plath'in dünyası
Kitabı okumadan önce de Plath hakkında bilgim vardı... Neden bu kadar yalnızlığı seçti diye düşünürdüm... Okudum ve şunu anladım ki, böylesi içsel yolculuk tek başına yapılabilirdi... Bu kitap Plath'in dünyasını anlamama ve belki birazda kendimi bulmama yardımcı oldu...
Sylvia Plath ile lise yıllarımın ilk zamanlarında tanıştım ve diğer bütün okumalarımın önünü açtı diyebilirim: Nilgün Marmara, Tezer Özlü, Cesare Pavese, Virginia Woolf, Sartre... Sırça Fanus'u da çok severek okumuştum ama bu başka, kendi kaleminden hayatına eşlik etmek, ne diyebilirim ki, muazzam ve maalesef ki bir o kadar da hüzünlü...
Sylvia Plath, bu günlüğü 1950 yazında üniversiteye gitmek için evden ayrılmadan önce yazmaya başlamış. Kitabın bazı bölümleri ise arkadaşlarına yazdığı mektuplardan alıntı. Bu günlükler Sylvia'nın manik depresif ruh halini, hırsını, azmini, çalışkanlığını ve dünyayla baş etmek için çırpınışını anlatıyor.Hayatının amacını arayan bir kadın görüyoruz cümlelerinde. Arıyor, arıyor ama bulamıyor çünkü hiçbir zaman yeterli olamayacağını düşünüyor, üstelik istediği şeyleri gerçekleştirmek için kendini fazlasıyla yorgun ve hüzünlü hissediyor. İnişli çıkışlı hayatını düşününce gayet olağan görünüyor aslında hisleri. Belki de birileri onun bu hüzünlü halini zamanında fark etseydi istediklerini yapabilirdi çünkü yapmak istediği her şeyi yapabilecek güçte bir kadındı, kuvvetli sezgileri ve bir o kadar derin kalemiyle. Hayata karşı hepimiz kendi mücadelemizi veriyoruz fakat farklı şekillerde. "Hassas kalpler için dünya bir cehennemdir." diyor ya Goethe, yaprağın ağaçtan ayrılışına üzülecek denli hassas bünyeler için bu mücadelenin ne kadar çetin olduğu aşikâr. Sylvia'nın mücadelesi de böyle, var olmayan bir baba, ilgisiz ve güven vermeyen bir koca, bir türlü alışılamayan annelik rolü ve hayata dair daimi bir anlam arayışı...
·
Puan vermedi
Bilincimin akışını değiştirecek olsaydım bu ne olurdu? Kapağını kapattığımda ruhumda derin iz bırakan eser? Yaşımın yaşında intihar eden biri, birileri, canım Slyvia, güzel kadın, yaralı kadın, yarasını tuzdan eksik etmeyen kadın.. Slyvia Plath..
Sonbahara boğarken gözlerini, beni bir rıhtımdan alıp çıkarıyor, dalıp batarken. Kuşlara incinirken yüreğim, soruyor, sorguluyor, neredeyse her daim.
Sana uzun, uzak yollardan, çok uzak zamanlardan yazıyorum Slyvia:
Bıraktığın derin boşluklar çok da dolmadı aslında. Vapurlara vuruyor insanlar kendilerini. Zaman kıskacında öldürüyor her hissi, lime lime. Kavgası bol zihinlerin, boynu eğik akıllı sersemlerin. Sen gittin gideli buruk her yerimiz. Kanamaya korkuyoruz, hunharca yiyiyoruz dünya denilen kırıntıyı ve avutuyoruz sahte kalplerimizi:
Sen iyisin, sen iyisin!
Değiliz Slyvia, hiç değiliz! Kendimizi kandırmak en büyük marifetimiz.
Bıraktığın bu eser beni uzun zaman sürükledi peşinden, ara sıra zorlandım yokuş çıkarken ve kendimi buldum hiç şaşırmadan kuytu köşelerde..
Senin, Virginia’nın, Nilgün Marmara’nın, Zweig’in yasını tutuyorum ve soruyorum hala:
NEDEN?