"Ben onundum, o ise herkesin." arka kapağındaki bu söz tahmin edilebilir bir kurgunun olduğunu söyleyebilir size. Evet tahmin edilebilir bir kurgu fakat bu kurgu bu kadar düz iken onu okutmak asıl başarıdır.
Yaşanmışlıkların ürünü olan bu eserde Dumas; acı ve hazin sonlu olan aşk hikayesini anlatıyor. Bu aşk kirli gibi gözüken ama saflığın timsali bir yürekte vuku buluyor. Karakter hayatını şatafat içinde geçirmek için hayat kadınlığı yapıyor. Bu döngü onu öyle bir kumpasa alıyor ki borçlandıkça bu bataktan çıkamaz halde.
Kader bu ya! Yaşadıkları onu ölümcül bir hastalığın pençesine çoktan bırakıyor. Tam gerçek aşkı buldum derken olaylar çorap söküğü gibi ilerliyor.
Kadın karakter içindeki büyük yalnızlığı onun için ilk kez gözyaşı döken adama bahşediyor.
İnsanların ne olduğuna bakarak yargılamak bizi onlardan daha üst mertebeye getirmiyor. Aşk iki saf kalpte birleşip büyük kötülüklere neden olabilirken aksine bedenen kirli bir kalpte birleşip en güzel saflığa erişebilir.
Okurken bir nebze sıkmadı. Aşk romanı okumak pek tarzım olmasa da kitap beni kendine çekti. Klasik bir Türk filmi tadında.
Yazarın hayat ile ilgili tespitleri okumaya değer kılıyor.
Okuyacaklara şimdiden iyi okumalar dilerim.
