Men buna inanıram ; Sevgi insana hər şeyi etdirədə bilər, bir də sevgisizlik. "
Jose Mauro De Vasconcelos
5 uşaqlı çox kasıb bir ailənin 5 yaşında olan 4 cü uşağı Zeze çox dəcəl olur. O qədər dəcəl olur ki qonşular ona şeytanın oğlu deyir. Ancaq elə gözəl ürəyi var ki. Kimsədən kömək istəmədən oxumağı öyrənməsi onu sevmələri üçün kifayət etmir. Davamlı döyülmək və ağlamaqla keçir günləri. Xəyal gücü o qədər genişdiki ağaclarla bölüşür dərdini. Təzə köçdükləri evdə portağal fidanı ilə dost olmasından sonra onunla birlikdə böyüməyə başlayır Zeze. Amma onu böyüdən əsil hadisə Portuganın acısı olur.
Bu kitabı həm göz yaşı ilə həmdə gülüşlə oxuduğumu xatırlayıram. Kitab bitdiyində ilk düşüncəm bu kitabı çoxdan oxumalı idim deyə oldu )
Məncə "Şəkər portağalı" nı bilməyən yoxdu. Oxumamış olsanız belə adını eşitmiş olarsınız.Bir uşağın yaşadıqlarını onunla birlikdə yaşayırsınız. Zezenin acısı, yaraları, xəyalları hamısı bizimdə bir parçamız olur. Uşaq kitabı kimi görünən amma əslində insana qatdığı çox şey olan kitabları sevirəm.
Məsumiyyətin xəyal gücü ilə birləşməsi nəticəsində insanlarda istədiyin tapa bilmədiyini, öz portağal ağacında tapan Zezenin acı sonluqla bitən bu hekayəsini hər kəsə tövsiyyə edirəm. Azərbaycan dilində satışda var.
+Neden hiç mutlu diyilsin Zeze ?
-neden mutlu olayım ?
+Çünki dünyaya bir kez geliyoruz .
- iyiki bir defa geliyoruz Portuga.
+Neden?
- İkinci bir hayatı kaldıramazdım