Klasik aşk güzellemelerinin yapıldığı bir şey bekliyordum. Ben sevdim sen gittin gibi oldukça alışkın olduğumuz tarzda bir üslupla yazılmış bir eser zannediyordum. Kitabı aldığıma da okuduğuma da pişman olacağımı düşünüyordum.
Seksen, doksan doğumlu yazarların bile çaydan kaşıktan bahsedip, ola ki yanlış anlaşılırım diye sisteme çıtını çıkaramadığı bir yerde TikTok'ta kıvırıp, YouTube'de ağzını suyla doldurup gülmemeye çalışan bir kuşaktan yazarın eserine böyle yaklaşmam gayet normal değil mi zaten?
Ama kitaptaki bazı şiirleri ve sözleri okuyunca gördüm ki beş parmağın beşi de bir değilmiş. Yani itiraz edebilen gençler de varmış.
“Belki de sistemdir deccal...” sözü ile '...mutlak bir diriliş tütecek' dizesiyle başlayan şiiri çok hoşuma gitti. Ahmet Kaya'ya atıflarda bulunmasıysa ayrıca mutlu etti beni. Zeki Müren'e de değinerek hem Ahmet Kaya'yı hem Zeki Müren'i sevebilmenin aynı anda mümkün olabileceğini gösterdi. Bundan başka Cem Karaca hayranlığı ise dikkatimi çekmedi değil. Ve bir de unutmadan kitapta ciddi bir İstanbul etkisi olduğunu söylemeliyim.
Tüm ön yargılarınızdan sıyrılarak okursanız daha çok keyif alacağınızı düşünüyorum.
Keyifli okumalar...
