Hayat hata yapmaktan korkmak için çok kısa. Korkmuyorum.
Sayfa 312Kitabı okudu
''Aşktan korkmak yaşamdan korkmaktır ve yaşamdan korkan herkes dörtte üç ölmüş demektir.''
Sayfa 34Kitabı okudu
*MÂSİVÂ'DAN KORKMAK ŞİRKTİR!..
Dedemin korkusuzluğu, onun tam bir hür insan oluşundan ileri geliyordu. Şöyle derdi: "Bu dünyada hür kimdir? Allah'a kul olan!.. Oğlum Allah'a kul olan, nefsin ve kulların esaretinden kurtulur. Allah'tan gayrı her şey mâsivâdır. Mâsivâ fânîdir. Fânî olandan korkmak şirktir; şirkin büyüğüdür. yalnız Allah'tan korkacaksın!.."
Bu tam velîlerde bulunan bir imân ve tevekküldü...
Sayfa 149 - 1.Kısım, (Konya, Çocukluk ve İlk gençlik Yıllarım), -Dedem Hacı Veyis Efendi-, Karakolda Kur'ân Dersi, Kaynak YayınlarıKitabı okudu
"Eğer sorumluluk, sevginin üçüncü unsuru saygıyı içermezse, kolayca kendine bağlamaya ve zorbalığa dönüşebilir. Saygı, korkmak ve çekinmek değildir. Sözcüğün kökenine göre (respicere, bir şeye bakmak) bir insanı, olduğu gibi görebilme yetisini, onu özgün bireyselliği içinde fark edebilmeyi belirtmektedir. Saygı, diğer kişinin olduğu gibi büyüyüp gelişmesine duyulan ilgi anlamına gelir. Böylece saygı, sömürünün yokluğunun kanıtıdır. Ben sevdiğim insanın, bana hizmet etmesi için değil, kendi istediğince, dilediği gibi büyüyüp gelişmesini isterim. Eğer bir başkasını seviyorsam, onu benim yararlanacağım bir nesne olarak değil, o olarak alır, ister erkek olsun, ister kadın, onunla kendimi bir kılarım. Saygının ancak ben bağımsızlaşmayı başarmışsam, eğer birisini sömürüp hükmüm altına almadan koltuk değneksiz ayakta durabiliyor, yürüyebiliyorsam, işte o zaman gerçekleşeceği açıktır. Saygı ancak özgürlüğün temelleri üzerinde varolabilir. 'Sevgi, özgürlüğün çocuğudur.' O, asla zorbalığın çocuğu olamaz.
Zeka, cesaret ve iyi niyetin birleştiği noktaya erişmek istiyorum. Bir şeyden korkacaksam, parasızlıktan değil, kendi gerçeğimi bulamamaktan korkmak istiyorum. Parça başı doğrularla avunmak yerine, bütünü kucaklamak istiyorum. Ağzımdan çıkan her sözün, her kelimenin doğru olmasını istiyorum. Ayağı yere basmayan bir malumat istifçisi, bir akademisyen olmak istemiyorum. Kişiliğimin temelini içtenlik oluştursun istiyorum. Gevezelik etmektense yapmayı, yaptığımla söylediğimin bir olmasını istiyorum. Kusuru başkasında aramaktansa kendimde aramak istiyorum. Eğer bir şeyden sıkılacaksam, ünlü olmamaktan değil, yeteneksiz olmaktan sıkılmak istiyorum. Ölümümden sonra adımın anılmayacağını bilmek hoşuma gitmiyor. Alçakgönüllü ama yapıcı olmak istiyorum. Az ve öz konuşmak istiyorum. En zorlu kazanımlarımın tanıksız kalmasına üzülmemek istiyorum. Davranışlarım, bütün ulusun/ulusların gelecek kuşaklarına örnek olacakmışçasına yaşamak, ağzımdan çıkan her kelime dünyayı etkileyecekmişçesine özenle konuşmak istiyorum. Bana yapılmasını istemediğim şeyleri başkasına yapmak istemiyorum. Ama karşılıklılık istiyorum. Kötülüğü iyilikle karşılamak istemiyorum. Çünkü o zaman iyiye vereceğim bir şey kalmıyor. İyiliği iyilik, kötülüğü adalet karşılasın istiyorum. Bayağılığı değil yüceliği ululamak istiyorum. Herkese karşı nazik olmak, herkesin hatırını saymak, sadık ama kimsenin yardakçısı olmamak istiyorum. Hepsinden öte, hayatın her anını ciddiyetle, saygıyla karşılamak istiyorum.
Hayatım anlam kazanmaya başlıyor çünkü önceki hissizliğim yerini korkuya bırakıyor. Fırsatları kaçırmaktan korkmak ne büyük mutluluk!
Korkmak , devamlı olarak kendini düşünmek ve şeyleri nesnel bir akış içinde tahayyül edememektir.
"Aşktan korkmak yaşamdan korkmaktır ve yaşamdan korkan herkes dörtte üç ölmüş demektir."
Evren bolluk içindedir. Bir kişinin içten isteyeceği her şeyi fazlasıyla veren ‘bereket boynuzudur.’ Böyle bir evrende kıtlıktan korkmak imkansızdır. Sadece senin gibi korku ve şüphe dolu insanlar yoksul olabilir, dünyada bağımlılığı ve yoksulluğu sürekli kalıcı kılabilirler.
Sayfa 24Kitabı okuyor
"Aşktan korkmak yaşamdan korkmaktır ve yaşamdan korkan herkes dörtte üç ölmüş demektir."