Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Ecem

İnsanın bir şeye inanması, o şeyin nümunesi olmadan mümkün değildir... <Hatta, ilimlerinin, almadıkları şeye inanmazlar. Onların aklına onun anlamı ve te'vili gelmez> buyurdu. Ve yine buyurdu ki: <Ona yol bulamayınca, bu, eski bir iftira ve yalandır derler. >
Sayfa 40
Reklam
"Hissedebilmek, hissetmeye sonuna kadar izin vermek ve bu sayede daha derin algılamaktır."
"Sadece gerçekliğinden emin olmadığımız şeylerin ispatını dışarıda ararız ve kendimizi maskeleriz."

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Hayatın çok yönlülüğüne dair bu ilk akıl erdirişi onu duygulandırmıştı. İnsanın doğasını, karşılıklı düşmanca duygular besleseler de aslında birbirlerine muhtaç olduklarını ve yine insanlar tarafından seviliyor olmanın çok tatlı bir şey olduğunu ilk defa anladığını düşünüyordu.
Sayfa 137
Yoksa bağışlanmak böyle mi tomurcuklanıyordu? Gürültülü patırtılı bir veda töreniyle değil de, eşyalarını sessizce toplayıp bir gece yarısı, habersizce sıvışarak mı?
Sayfa 319
Reklam
"Kaderin yayı kurulu durur, vakti gelince boşalır."
Yaşamı boyunca pek çok kez fark etmişti Veronika, tanıdığı bir sürü insan başkalarının başına gelen korkunç olaylardan sanki gerçekten üzgünmüş ve yardım etmek istiyormuş gibi söz ederlerdi, ama işin gerçeği, başkalarının acılarından zevk aldıklarıydı;çünkü böylece kendilerinin mutlu ve şanslı olduklarına inanabiliyorlardı.
Sayfa 41