"Mezarlıklarda insanlar konuşma heveslisi olmuyor."
Oraya o kadar çok kişi gömmüştüm ki yaşadığım
dünyadan daha çok evimdi.
Sayfa 212Kitabı okudu
"Senin için savaşamam ben."
"Sana ait olan bir şey için savaşman gerekmez."
Sayfa 171Kitabı okudu
Birinin canınızı acıtmasından daha kötü olan tek şey, acıyan yanınızı iyileştirebilmesiydi.
Sayfa 26Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İçimde yükselen bir ağıt vardı, bir savaşa giriyormuşum gibi değil; ciğerlerimi parçalayan bir yas kokusu vardı, çoktan şehit düşmüşüm gibi.
Sayfa 17Kitabı okudu
Haritasız ve dümensiz kalmış, gideceği limanı olmayan bir gemiydi. Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek, en azından hareket etmek, hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şey de zaten buydu; yaşamak.
Sayfa 408Kitabı okudu
Gördüğünüz gibi çok fazla kusurum var: İçimden geldiği gibi davranıyorum…
Sayfa 45Kitabı okudu
Fakat beni memnun edecek hayat hakkında da bir fikrim yoktu. Yalnızlığımı hissediyor ve üzülüyordum ama bundan kurtulmanın mümkün olabileceğini ummuyordum.
Sayfa 133Kitabı okudu
Etrafını bu kadar iyi tanıyan, karşısındakinin tâ içini bu kadar keskin ve açık gören bir insanın heyecanlanmasına ve herhangi bir kimseye kızmasına imkân var mıydı? Böyle bir adam, önünde bütün küçüklüğüyle çırpınan birine karşı taş gibi durmaktan başka ne yapabilirdi? Bütün teessürlerimiz, inkisarlarımız, hiddetlerimiz karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır. Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?
Sayfa 18 - Karbon Kitaplar
Garip bir sürüklenişti bu ve ikimiz de sesimizi çıkarmadan akıntıya kapılmayı kabul ediyorduk, nerede duracağımızı bilemeden.
Sayfa 150Kitabı okudu
Sanki dünya ikiye ayrılmıştı ve içinde yaşadığımız bölüm öyle dayanılmaz, öyle iğrenç, öyle katı ve acımasızdı ki hepimiz, bulabileceğimiz en aşağı yaşam biçimini tutturmaya çalışıyorduk. Bu yaşam, en ufak bir çabaya bile değmezdi.
Sayfa 133Kitabı okudu