Yalnızca filozofların değil, kendi felsefi eğilimlerimizin, hatta gurur duyduğumuz gerçekliklerimizin bile kişisel öncülleri olduğu fikri rahatsız ediyor, hatta bir tehdit gibi algılanıyor. Böylece her tür yaratıcı özgürlüğümüz -diye haykırıyoruz- elimizden alınmış oluyor! Nasıl yani, bir insan ne ise yalnızca onu düşünür, söyler ve yapar, öyle mi ?