Sone 112
Sevginle acımanla, utançtan kurtulurum,
Rezaletin alnıma vurduğu damga biter;
Arkamdan iyi, kötü demişler, ne umurum?
Sen kötülüğü ört de iyiliği öv, yeter.
Benim tüm dünyam sensin: ancak senin dilinden
Duymağa can atarım övgümü ve yergimi;
Senden başka kimsem yok, sırf seni dinlerim ben,
Bir sen değiştirirsin doğru yanlış bilgimi.
En derin uçurumun dibine fırlatırım
Varlığıma kaygılar veren her yaban sesi;
Kim kınasa kim övse yılan gibi sağırım.
Bak, dinle, nasıl hiçe sayıyorum herkesi;
Canevime kuruldun, hem de ne kadar güçlü;
Bence dünyada senden başka her varlık ölü.
Sayfa 265Kitabı okudu
Belki bir sone aklımıza kazınır
Öncelikle şunu söylemeliyim ki bir kaç kitapla beraber okudum. Bazı şiir kitaplarında ara da bir es vermeniz gerekir. Çünkü zaman zaman tekrar ediyormuş gibi hissedersiniz. Muhtemelen kelime kullanım sıklığından dolayı olur. Ayrıca yazarın orijinal kaleminin İngilizce olmasının getirdiği bazı bariyerler var. Kelimenin tam karşılığı olmaması gibi sorunlar anlam açısından biraz karmaşa yaratabiliyor ona rağmen uğraşılarak 
Talat Halman güzel bir çeviri ortaya koymuş.
Çeviri olarak da bir eleştiride bulunmak isterim ki güzel ve biçimli olması için fazla çaba sarf edilmiş gibi duruyor. Uyak gibi biçimlerin kurallı olması için çevirilerde fazla şeyler eklenmiş.
Kitaptan sözlerle bitirelim ''Beni kim hapsederse kalbim bekçidir ona:
Hücremde cendereye koyamazsın sen beni.
Ama zorlarsın, çünkü sende sıkıştım kaldım:
Ben seninim, çaresiz, senindir tüm varlığım.''
En sevdiğim soneler: 18, 37,40,48,84,102,104,112,120,133,146,147
"Ah, Romeo, Romeo! Neden Romeo'sun sen?
Merhaba sayın okurlar!
Kimler kimler acı çekmiştir bu aşk uğruna... Nelere göğüs germiştir...
Sorsam bir sürü insan aşık olmayın der ama kendini de o aşkın içinden söküp alamaz.
William Shakespeare kitabında kendi söylemiş zaten:
"Ah, uzaktan nazik görünen aşk
Nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde!" diye.
Aşka inanır mısınız?
Acaba gerçek aşk
SONE 112
'Senin aşkın ve şefkatin yetecektir bana,
Alnıma mühürlenen şu bahtsız damgayı kazımaya;
Arkamdan iyi, kötü demişler kimin umurunda,
Kötümü örter, iyimi översen sonunda?
Bütün dünyam sensin benim ve sanadır bütün çabam,
İyiyi de kötüyü de duymalıyım senin ağzından;
Sen benim, ben senin için yaşıyorsam,
Kim çalar kaskatı fikrimi iyiye ya da kötüye?
Bıraktım başkalarının sözleriyle dertlenmeyi de,
Sonsuz uçurumlara savurdum övgüyü de yergiyi de,
Gör bak nasıl sağır ettim şu kulakları herkese:
-Can evimi mesken tuttun sen bütün varlığınla,
-Senden başka her şey ölü gelir bana.'
Sayfa 118Kitabı okudu
Sone 112
“Can evime kuruldun,hem de ne kadar güçlü;
Bence dünyada senden başka her varlık ölü.”
Sayfa 112 - İş Bankası Kültür Yayınları
112.Sone
Yeter ki, en azından, şu beyinle şu yürek
Yaşamı sürdürsünler güç alarak doğadan,
Onlar unutkanlığa yenik düşünceye dek;
Senin yazdıklarınsa kalkmayacak ortadan.
Sone 112
Sevginle, acımanla, utançtan kurtulurum,
Rezaletin alnıma vurduğu damga biter;
Arkamdan iyi kötü demişler ne umurum?
Sen kötülüğü ört de iyiliği öv, yeter.
Benim tüm dünyam sensin: ancak senin dilinden
Duymaya can atanın övgümü ve yergimi;
Senden başka kimsem yok, sırf seni dinlerim ben,
Bir sen değiştirirsin doğru yanlış bilgimi.
En derin uçurumun dibine fırlatırım
Varlığıma kaygılar veren her yaban sesi;
Kim kınasa kim övse yılan gibi sağırım.
Bak dinle nasıl hiçe sayıyorum herkesi:
Can evime kuruldun, hem de ne kadar güçlü;
Bence dünyada senden başka her varlık ölü.
