Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında o kadar yoruldum ki dünyayı tanımaktan saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda acı çekebilecek yaşa geldiğim zaman acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.Ve şimdi bir çok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın başından başlayabilirim.
Kimse kimseyi görmüyordu. Herkes kendini kurtarmaya çalışıyor; herkes kendini kurtarmaya çalıştığı için, herkes herkesi ateşe atıyordu. 'Kendini kurtarma'nın âhirete bakan bir boyutu zaten epeydir yoktu. Binler, onbinler iman-küfür denkleminde sık sık yanlış şıkkı işaretliyor; körpecik tenler ve dimağlar ebedi bir yangına namzet hale
Bir gün melenkoli yükselen isyankâr ruhumla, bir kumarbaz gibi önüme gelen kitabın sayfasını açıp kapatmaya başladım. Ne hikmetse her kitabın içinde bana dokunan, vücuduma iğne gibi saplanan satırlar gizliyidi. Her kitapta...