Çin'in ilk önemli şiir eleştirmenlerinden Liu Hsieh (6. yy.) Edebi Akıl ve Ejdarha Oymacılığı adlı kitabında ideal şiiri rüzgar ve kemiğin dengeli bir terkibine ulaştığında uçabilen kuşlara benzetir. Şiirde tek başına fikir ya da dilin mevcudiyeti sakatlar ona göre. Bu ikisinin ideal terkibidir bir şiiri var eden. Hsieh için şiir kuş (kemik-rüzgar) olabilendir. Ne sadece iyi fikirler (kemik) ne de ince duygular (rüzgar) tek başına şiiri havalandırabilir.