Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

İrem Aygül

Bir kadın neden bütün hayatını başkalarının mutluluğu üzerine kurup sonra da her mutsuzlukta kabahatli çıkan olmak zorundaydı ki zaten?
Sayfa 58 - Can YayınlarıKitabı okudu
Reklam
Dünya hali böyledir, insan koyun koyuna yattığıyla bile aynı rüyayı görmez. Herkes kendi hesabına uyanır, herkes kendi kâbusuna uyur.
Sayfa 47 - Can YayınlarıKitabı okudu
Çok gülündü mü başa bir iş gelecek diye endişe etmek ne serin, ne leziz bir korkudur.
Sayfa 26 - Can YayınlarıKitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Gözlerini kapayıp durma öyle. Dile getir duyduğun acıyı! Dert sustu mu Yüreğe dolar için için, yıkar yüreği!
Sayfa 88 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Oysa hep bilirsiniz nedir, Ölümlülerin başını yiyen: Kendine fazla güven.
Sayfa 63 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Reklam
Öyle korkunç şeyler geliyor ki aklıma Tüylerim ürperiyor; yüreğim yerinden fırlayıp Kaburga kemiklerime çarpacak nerdeyse! İnsanın düşündükleri Gördüklerinden daha korkunç olurmuş meğer.
Sayfa 13 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Niye unutayım ki? Unutamamak değil, unutmaktır acı olan.
Sayfa 12 - İletişimKitabı okudu
Küçükken başımı alır alır giderdim. Yine de fazla uzaklaşmazdım tabii. Kaybolayım, sonsuzluğu hissedeyim diye. Ama asıl istediğim aranmak, bulunmak, neden böyle bir şey yaptığımın, neden yalnız kalmak istediğimin sorulmasıydı.
Sayfa 12 - iletişimKitabı okudu
Biraz bir şeyler biliyorum tabii; ama anlatmaktan korkar oldum. Neyi anlatsam, onu kaybediyorum.
Sayfa 11 - İletişimKitabı okudu
Ertesi gün Étienne çiçek getirdi, emrindekilere ender bulunanlardan toplamalarını söylemişti, bir zamanlar annesinin onun için toplattığı nadir çiçekler gibilerini. Yaşamına kendi annesinin kattığı o gönül okşayıcı özeni bir kadına göstererek, annelik alışkanlıklarını üstlenen yapayalnız bir varlığın yüreğinde bir duygunun kökleri ne kadar derine iniyordur, bilinebilir mi hiç!
Sayfa 92 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Reklam
Çevremizi saran nesnelerde artık bilmem hangi umut güvencesini bulduğumuz o kötü anları hangimiz yaşamamışızdır?
Ölmekten korkmuyordu..... Ama işkenceye gelemezdi. Bu ağrına gidiyordu. Gururunun incinmesi, katlanmak zorunda kalacağı acıdan değil, acının onu zavallılaştıracak olmasından kaynaklanıyordu.
Geri118
282 öğeden 271 ile 282 arasındakiler gösteriliyor.