Çîyayê Ararat
@Ararat1
Bibare berfê
Li ber xwe bide kulîlkê
Tu ji vê axê yî, ez ji vê axê
Arjen Arî
Cegerxwîn 
Fyodor Dostoyevski
Mehmed Uzun
7 Temmuz 1996
178 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
358 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
İlişki
- Azizim, sana bir kıssa vereyim mi? Buradaki ilişki, aşk ilişkisi gibi.
Genç bir yürek, bir kıza salt bağlanır, günün bütün saatlerini onun yanında geçirir, kendini tamamen ona vakfettiğini her an ifade edebilmek için, bütün gücünü, bütün varlığını harcar. O sırada bağnaz biri, bir dairede çalışan biri gelip ona şöyle dese: Kibar delikanlı! sevmek insanidir, ama insani sevmelisiniz! Saatlerinizi bölüştürün, bir kısmını çalışmaya ayırın, dinlenme saatlerinizi de kıza verin. Varlığınızın hesabını yapın ve kendi gereksinmenizin dışında arta kalandan, çok sık olmamak üzere, diyelim, doğum ya da isim gününde ona bir armağan almanızı sizden esirgeyecek değilim vb. - İnsan buna uyarsa, o zaman aklı başında genç bir insan olur, o zaman ben de her hükümdara meclise alması için onu öneririm; yalnızca o zaman aşkı tükenir, bir sanatçıysa, sanatı da biter. Ey, benim dostlarım! dehanın akımı niçin böyle seyrek kopar, yüksek dalgalarla niçin böyle seyrek çağlayıp gelir ve şaşkın ruhunuzu sarsar? - Sevgili dostlar, işte kıyının iki yakasında beyler huzur içinde oturuyorlar, bahçeli evleri, lale bahçeleri ve lahana tarlaları mahvolmasın diye, gelecekte ortaya çıkacak tehlikeyi, setlerle ve arklarla def etmeyi bilirler.
Sayfa 32Kitabı yarım bıraktı
Seçim
"Döl değil, intikam," diyor Jîr yine yalvararak, içinde dolaşan okların aydınlığında.
"Döl, Jîr, yalnızca döl!.." diyor Kevok, inleyişten haykırışa dönen bir sesle: "Öl Jîr, şimdi öl... Döl, aşkımızla ekeceğim bu tohumu, Jîr!" Kevok şimdi çığlık çığlığa bir stran ya da destan okuyormuş gibi, "senin suyunla ekeceğim. İçimdeki bu sıcaklıkla seveceğim, yeşerecek, büyüyecek... Döl lazım, Jîr, döl!" Kevok bağırıyor, sesi şafağın atmasıyla aydınlanan küçük pencerenin dışına ulaşıyor belki de: "Döl lazım!"
Sayfa 221 - Jîr ve KevokKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Son
O anda Baz da Kevok gibi, toprak ananın sıcak göğsüne düşüyor, kalkamıyor bir daha.
Sayfa 816 - Baz ve KevokKitabı okudu
Goethe - Genç Werther'in Açıları
4 Mayıs 1771.
Ne mutluyum, gitmekten! Can dost, insan kalbi ne tuhaf! Öylesine sevdiğim senden hiç ayrılamazken, seni bırakıp da yüreği hoş olmak.
Diğer bütün ilişkilerim, benimki gibi bir yüreği korkutmak için, yazgının cilveleri değil miydi?
Zavallı Leonore! Yine de ben suçsuzdum.
Kızkardeşi kendince çekimiyle gönlümü hoşça eğlendirirken, bu zavallı yürekte bir tutkunun kıvılcımlanması karşısında elimden ne gelirdi!
Yine de - salt suçsuz muyum? Ben de onun duygularını beslemedim mi? Bizi hiç gülünçlüğe düşmeden öylesine çok güldüren doğanın o pek sahih anlatımlarıyla kendim gönenmedim mi, ben yapmadım mı - Hey, insan ne ki, kendinden yakınabiliyor! İstiyorum, sevgili dost, sana söz veriyorum, daha iyi olmak istiyorum, yazgının bize sunduğu bir parça kötülüğü, hep yaptığım gibi, artık geviş getirip durmak istemiyorum;
geçmişi geçmişte bırakmak ve şimdinin tadını çıkarmak istiyorum. Elbette, haklısın, kuzum, -niçin böyle yaratıldıklarını Tanrı bilir - ama insanlar, düşlem güçlerini, umursamaz şimdilerine katlanmaktan çok, geçmiş kötülüklerin anılarını çağrıştırmak için böylesine zorlamasalardı, aralarındaki acılar daha ufak olurdu.