“...her birinin ruhunu ısıtan küçük,özel bir güneşi vardı. Ya bir düş,bir hayal,ya bir sevgi, ya da bir meraktı bu. Hiçbiri olmasa bile,uzak,erişilmez bir umut besliyorlardı gönüllerinde;hiçbir zaman gerçekleşmeyecek,sonunda büsbütün sönecek olsa da ölmeyen, yaşamasını sürdüren bir umut;tıpkı bütün umutlar gibi.”
Sayfa 13