Zeynep Aygen
@Aygeenzeynep
İstanbul Beşiktaş
İstanbul, 5 Şubat 1995
38 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar
MECNUN GIBI DOLANIYORUM ÇÖLLERDE
Mecnun gibi dolanıyorum çöllerde
Hayal beni yeldiriyor yel gibi
Ah çeker ağlarım gurbet ellerde
Durmaz akar gözüm yaşı sel gibi
acıyı görmezden gelmek gerçekte onu derinleştirir. bastırılan şeyin genellikle yoğunluğu artar.
Sayfa 159
Okur Takip Önerileri
Geçmiş, hiçbir zaman unutulmuş değildir. Geçmiş, geçmiş bile değildir.
Girmekten korktuğunuz mağara, aradığınız hazineyi barındırır.
Sayfa 133
Zeynep Aygen tekrar paylaştı.
Neden hayatımızda önemli olmayan insanları hayatımızı kaçıracak kadar umursarız?
Sayfa 17 - Sahi KitapKitabı okudu
Zeynep Aygen tekrar paylaştı.
Bize bir şey yapmadılar sadece büsbütün bir hiçliğin içine bıraktılar çünkü bilindiği üzere dünyada hiçbir şey hiçlik kadar böylesi bir baskıyı insan ruhuna uygulayamaz.
Sayfa 48Kitabı okudu
Zeynep Aygen tekrar paylaştı.
Olduğum yer, hiçbir zaman olmam beklenen yer değildi.
Sayfa 47Kitabı okudu
Içimden insanlar geçiyor, sen her durakta duruyor, inmiyorsun. 
Oğuz Atay
Olan oldu, şimdi ne yapabilirim?
Kendimizi hayatın akışına bırakarak ulaşabiliriz?
Sayfa 91