Kötüyle iyi, insanın iç dünyasında devamlı çatışma halinde olan iki sesten biriydi. Kim güzelliklere yönlendiren sese kulak verirse, mutlak olarak felâha ererdi. Diğer sesin esiri olanlarsa, kendilerini sonu gelmez bir karanlığın içinde bulurlardı. Marifet, o iki sesten doğru olanı bulabilmekti