"Dünya üzerindeki çöllerin tümündeki kum taneciklerini düşün... Ve her birinin suya duydukları özlemi. Senden ayrı olduğum her an, aynı kavurucu özlemi duyuyordum ben."
"Böylece bizleri bir heykel gibi yaratan Tanrı'nın varlığını hissedip, bizleri taşıyıp ayakta tutan evrensel sevginin sonsuz saadetinin nefesine kapılırım. Sonra da sevgili dostum, karanlık gözlerimi kapladığında ve cennet ile yeryüzü, bir sevgilinin görüntüsü gibi ruhuma yerleşip, gücümü emdiğinde, özlemle düşünürüm: Ah, içimde capcanlı ve sıcacık olan bu düşünceleri acaba bir gün kâğıda aktarıp ruhuma ayna tutabilecek miyim? Tıpkı ruhumun, mutlak Tanrı'ya ayna tuttuğu gibi! Ah dostum -bu benim gücümü aşıyor- zihnimdeki bu görkemli görüntülerin yükü altında eziliyorum!"