Bahar UTUŞ
@Baharutus
Sabitlenmiş gönderi
Bir gün ışıksız rüzgarsız bir sessizlikle geldi. Gideceğim, dedi. Burada üşüyorum. Dünya ağır. İnsan korkunç. İnanacak gücüm kalmadı. Her şeye bulantıyla bakıyorum. Güzellik yıkıcı. Hiçbir inceliğe inanmıyorum. Bir sonsuz kum içinde bir yıldız rüyasıyım. Seni sevecektim. Söyleyemedim. Gidince mi? Yalnızlık benden önce gidecek, biliyorum. Belki filizlenen bir taş...bir yerlerde.
Hepsi bu...
Sayfa 47Kitabı okudu
Mümkün olduğunca yalnız kalmaya
çalıştığı için dile getirilmemiş duygularla doluydu ve bu duygu birikimi de günden güne artıyordu.
Sayfa 23
Oysa insan, hiçbir şeyi yenebilecek oranda ufak ya da büyük değildi.
Sayfa 15
Babalar ve öğretmenler, baba ve öğretmen oldukları için, bağışlanmaz bir günah işliyorlardı.
Sayfa 15
