"Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma...
Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan...
Öyle kolay değil,rüzgarın önüne kapılıp gitmem...
Son ana kadar vazgeçmem yaşamaktan...
Ne fırtınalar koptu, benim hayat dallarımda...
Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan...
İçimde kıyametler kopsa da.
Ben baharıyım yarınlarımın,
Çiçek açarım her kışın ardından..."
Nazım Hikmet
Yaşamda bir “an”ı bir daha yaşamak olası değildir. Bu yüzden seyirci her gece aynı oyunu izleyemez, sanatçı da her gece aynı oyunu oynayamaz. Hamlet her bir önceki Hamlet değildir. Romeo, her gece Jüliet’i aynı biçimde sevemez. Geceler hep aynı gece olsaydı belki bu gerçekleşebilirdi ama her gecenin ayrı bir tarihi vardır.
Benim fedakarlık duygum, hayat okulunda yoğrularak pekişti. Bu benim, öğretmenleri olmak istediğim çocuklara da ilk ve son dersimdir. Ben gönüllü olarak gidiyorum, insanlara böyle büyük bir armağan sunabildiğim için de gururluyum.