Dünya soğur, akşam serinlerken,
Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.
Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim,
Ve işte en geniş cümlem:
İçimi açtım sana.
İçini açmak için.
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu.
Kimse yok tanıdığım
bu şehirde
Ve yok
Beni tanıyan kimse…
Bir an dönüyor
Çevremde her şey
Bulvarlar
Sirenler
Köprüler
Tuna…
Başım dönüyor
bir an
Fakat gecikmiyorum
Toparlamakta kendimi