Ah, sevgiyle bekleyen kocalarına evlerinde çocuklar armağan eden kadınlar, yalnız başına, savunmasız, bir deneme masası üzerinde çocuk doğurmanın ne demek olduğunu nerden bilsinler ki!
“Bunları bilip şunu söyleyebilene yazıklar olsun. ‘Aptal kız! Bekleseydi, zamanın en iyi ilaç olduğunu bilseydi, ümitsizliği yatışır, kendini teselli edecek bir başkasını bulurdu’”
Hem boş bir çuval kadar hafifsiniz korkarken hem de bir bina kadar ağır. Hem ruhunuz havalanıp uçuyor ve korkmayacağınız yerlere gidiyor hem de kaskatı kesiliyorsunuz en korktuğunuz yerde. Konuşamıyor,bağıramıyor sadece susuyorsunuz. Korkunuz görünmez bir bez parçası olup ağzınıza tıkılmış gibi...