Burcu.S
@Burcu_S
6 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orda olursun. Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdügün sürece.
Türkü bin yıl öteden geliyor.. Uzaktan dağlardan, Çukurovadan, denizden geliyor. Denizin tuzu, çamın sakızı, yarpuzun kokusu bulaşmış. Öyle bir türkü. "Gel benim derdime," diyor, "bir derman eyle. Alemler derdine derman olansın."
Ben hayatımda iki kez sevdim ama gerçekten sevdim. İkisinde de bu ilişkinin hep öyle sürüp gideceğine, ancak ben ölünce son bulacağına kesinlikle inanmıştım; bir an geldi, ikisi de son buldu ama ben hayattayım henüz.
Okur Takip Önerileri
Olga acı çekiyordu. Fakat mermer bir heykel gibi umutsuzluk içinde insanın bir an için de olsa, kendini tutabilmesinden gelen tuhaf, anormal bir rahatlık içindeydi. Yarasını eliyle tutan bir insan gibiydi. Söylemek istediği şeyi söyleyip ölebilirdi.
Zamanı saatlerle, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, onunla ölçüyordum: ”Onu gördüm - görmedim, göreceğim - görmeyeceğim, gelecek - gelmeyecek..