İnsan hep kendisini yürekli sanır. İçine bir korku düşünce de bunu olağan saymaz. Kahrından ölür, bir delirir.Neden korkuyorum diye, aklını oynatır. Korku insanın yüreğine işlemiştir, bunu bilmez. İnsanoğlu salt korkudur, bunu bilmez. Bilmez de kendine yediremez korkuyu… Su püreni çiçeği, çiçeklerin en güzel kokanıdır, en taze… İnsanın derisine,saçlarına,iliklerine kadar siner. Püren kokusu en kötü haldeki insanı kendine getirebilir.