"Sonuçta bu dünyadan geçip giderken geride sadece şu kalır: Toprağa bir ağaç mı diktin, yoksa oradan ağaç mı söktün? Hak mı yedin, hak mı dağıttın? Gönül mü kurdun, gönüller mi yıktın? Hayat bu kadar sade ve basittir”
Ruhun derin yaraları yerinde durmakla bize yol ve yön gösterir, yaşanmışlığın izlerini ve acının belleğini oluşturur. Gerçek hayatta acı tümden buharlaşmaz. Ruha kök salmış bir yara, varlığını hatırlatan bir iz bırakmadan geçip gitmez.