Devrim
@DEVRIMTIN
İzliyor, okuyor ve yazıyorum. Savrulmaktan kurtulamıyorum ama yaşamaya katlanmaya çabalıyorum. Ve buraya izlenimlerimi bırakıyorum.
216 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ben artık gülmüyorum. İçimdeki katılık gün geçtikçe büyüyor, bütün benliğimi dolduruyor. Kimseye yaklaşmak istemiyorum. İnsanlar toprak kadar hissizleştiler.
Sayfa 129
Sen kendi kendine ediyorsun çocuk, dedim. Hep böyle yaşayacaksın. Yalnızlık ezelden alnına yazılı imiş.
Sayfa 90
Bana bir dağ başında hudutsuz bir gecenin ormanlarıyla örtülmüş, bu cemiyetin seslerine, gözlerine ve hatıralarına yabancı bir inziva lâzımdı. Öyleki tabiatın, yanımdaki tabiatın sessiz ve şuursuz akışını dinleyeyim. Karanlıkla yalnızlık, beni bilsin, beni tanısın. Sade beni tanıyan bir şey olsun.
Sayfa 122
Okur Takip Önerileri
Baba çocuktan çocuğa büyür. Anne kandil. Çocuk her kadında yalnız.
Sayfa 153Kitabı okudu
Bir kuş dallarda oynadıktan sonra canlı bir hareketle havalandı. Yine yaşamak lâzım. Bir kuş ve bir ağaç dalı beni hayata döndürüyor. Hayat kendiliğinde büyük bir kuvvet saklıyor. Çünkü yaşamak tanıdığımız kuvvetlerle ölçülmez. Bir kudrete muhtaçtır.
Sayfa 135
Hiçbir şey istemiyorum, hiçbir şeyle aldanmak istemiyorum. Gecenin ölü sükûtu ilerlesin, müthiş bir ses, bir tabanca sesi bir anda bu sükûtu yırtacak. Evet intihar edeceğim. Bugüne kadar bu hareketin manâsızlığını, gülünçlüğünü biliyordum. Fakat şimdi bir solucan kadar kudreti olmayan varlıklar arasında yaşamanın bin kat daha gülünç, manasız olduğunu görüyorum.
Sayfa 134
Izdırabımdan korkuyorum, muzdarip yaşamaktan utanıyorum. Yürüdüğüm yerlerden karanlık kapaklar açılarak beni içerisine çekmek istiyor. İçimdeki ifrit sanki arkamdan beni takip ediyor. Aczimi görüyorum: Bu aczin kuvveti en müdhiş bir kuvvetir. Ben başkalarının saadetini takip eden bir hırsız mıyım? İnsanların istihfafı yüzlerinde yılan gibi sırıtarak bana çevriliyor. Tâ içimdeki ifrit buna cevap veriyor: "İntikam alacağım, ben tehlikeli bir insanım!" Aczimi anladığım andan beri, daha tehlikeli oluyorum. Ben her fenalığı yapabilirim.
Sayfa 133
Aczim içinde inlemeyi kuvvet sanıyorum. Asıl kuvvet yaşatmak, gülmek ve ızdırabı tanımamaktır.
Sayfa 133
Devrim tekrar paylaştı.
Ama sen insanları kovarak ve hatta onlarla dövüşerek yalnız kalabileceğini sanıyorsun.Böyle yalnız kalınmaz, insan böyle kimsesiz kalır ancak .
Devrim tekrar paylaştı.
Bazı şeylere bakmayı, koklamayı ve bazen de bütün gece uyanık kalıp yürümeyi ve güneşin doğuşunu izlemeyi severim.
Sayfa 28 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Onun dünkü ebediliğinde şimdi fenaya giden, ölüme giden bir hal var. Yüzü ne kadar sarardı. Onda da ebediliğin ümitsizliğini, ızdırabın, yalnızlığın ezasını duyan bir düşünce var. Yalnızlık, bu o kadar acı.. Reha da şimdi yalnız, odasının karanığında uyuyor. Kim bilir, belki de derdini uyutuyor. Reha yalnız, Reha kimsesiz. Bu gecenin
Sayfa 30 - DERGAH
Reha, benim muzdarip hayalim Reha!
Ümitsiz gözlerinden gizli bir minnet taşıyan hasta kadın. Kırık kalbindeki derdi herkesten saklayan yaralı kuş. İnsanlardan uzanan bütün ellere ebedi tahammüle karar vermiş gözlerini kapayarak felaketini içine sindiren sevgili Reha!...
Onun aziz gönlünde görünmemiş ve kapanmış gizli bir mezar vardı. Ben onun derdini görmek ve paylaşarak kaybetmek için bilinmez kederleri gözleyen sabırsız bir titreme ile bekliyordum. Reha'yı artık uçmayacak ve hasta gözlerini dünyaya açmayacak yaralı bir kuş sanıyordum. İlk günlerde gördüğüm durgun ve düşünceli hali beni buna inandırmıştı. Bir görüşte ince yüzüyle adeta bir çocuk sanılan zayıf vücudu, gülüşlerinini, içinde ince bir şey kırılıyormuş gibi ürperen elemi gözlerimi zabtedilmiş yaşlarla dolduruyordu.
Lakin bu gece o bana hepsini unutturuyordu. Reha'nın hasta bir kuş olduğuna kim inanır? O şimdi daldan dala sıçrayan sevinçli bir kuş oldu. Onun kederi ara sıra çöken bir bulut gibi bir güneşle hemen dağılıverecek kadar hafiflemiş.
Sayfa 26 - DERGAH
