Kızlarım, baba olarak benden uzaklaştılar. En acısı da bu belki de. İnsan, evladına sarılırken beni yanlış anlar mı diye düşünür mü hiç? Bunun tarifi yok. Kelimelerle nasıl anlatayım ki size?
"Başaramamaktan korkuyorum. Bu fırsatı kaçırmaktan korkuyorum. Ve bu dünya asla değişmezse, olabileceklerden korkuyorum" İçten bir kararlılıkla elimin altında ısındı. "Bu beni ölmekten daha çok korkutuyor."
Esther sadece iyi yaşamadı, iyi de sevdi ama ölümü de olması gerektiği gibi oldu ve kimseyi hazırlıksız yakalamadı. O ne zaman gitmesi gerektiğini biliyordu fakat gidiş çok erken oldu.
"Sevdiğini değilse bile en azından beni ne kadar sevdiğini söyler misin?"
Halid burnunu kızın kulağına yaklaştırıp minnettar bir tebessümle fısıldadı.
"Yıldızlar arasındaki boşluklar kadar"