Sabitlenmiş gönderi
kelimeler...
kelimeler albayım bazı anlama gelmiyor.
Çoğu zaman üzgün olsa da yaradılışından ötürü değildi bu. Yaşama sevinci vardı ama yaşamak ona her zaman yaşama sevinci vermemişti.
Edebiyat öğretmeni annem onun hakkında yazdığım bu kitabı okuyunca ne düşünecekti.
Kendisini yücelttiğim için beni suçlayacak mı? Satır aralarını okumayı bilecek bu kitabın bir ilanı aşk olduğunu, öğretmenimizin Anneler Günü için dikte ettiği övgü sözleri hariç, onu sevdiğimi asla söylemeyen benim hatamı telafi ettiğimi anlayabilecek mi?
Bunu onu yeniden yaşatmak için yazdığımı anlayabilecek mi?
Çünkü onu özlediğimi...
Okur Takip Önerileri
Annemin hayatının başlangıcı siyah beyaz olmuştu renkler çok daha sonra ortaya çıkmıştı. Tıpkı televizyon gibi.
Annem bana okuduğu kitaplardan postayla alıntılar yollardı Romain Gary'ninkini hiç unutmayacağım; "Anneme yaptığı kötülük içib Tanrı'yı asla bağışlamayacağım"
Paris yolculuğunda annemle başımıza birkaç terslik geldi. Vardığımızda "bende bir terslik var" diyecekti. Hayatımın en büyük şansı olduğundan haberi yoktu. Bunu ona söylemeye cesaret edemedim, o bana hislerimi bastırmayı öğretmişti.
yemin ederim ki, bir şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; gerçek, tam manasıyla bir hastalık.
Yaşam öylesine güç bir çaba ki çocuk her gün yeni baştan başlayan bir savaş mutluluk anları ise acımasız bir bedelle ödenen kısacık ayraçlar
Sana aldığım duvar saati ne yapsam çalışmıyor. Kurdum, düzelttim, anlamıyorum. Belki de neşeli bir şekilde çaldığı için çalmaya cesaret edemiyor ya da belki sen gittiğinden beri zamanı göstermek ilgisini çekmiyor çünkü vakit çok yavaş geçiyor 12 Kasım'dan beri günler daha uzun..
Işıl ışıl Sylvie öldüğünden, sönüp gittiğinden beri ev oldukça karanlık, yarı gölgede yaşıyorum. Ne kadar ampul değiştirsem, ne kadar güçlülerini koysam değişmiyor, sürekli karanlık.
tek gerekli alçakgönüllülük biçimi budur; farkın normal olduğunu bilmek
Ağyarı sürüp gönlüm evin halvet idindüm
Tâ kim gele ol yâr ona mihmân ola bir gün
-Günümüz Türkçesi; Bir gün o sevgili gelsin de misafir olsun diye yabancıları çıkarıp gönül evimi bomboş bıraktım.
Zaten küçüklüğümden beri saadeti israf etmekten korkar, bir kısmını ilerisi için saklamak isterdim...
Fazlasını isteyerek talihimi ürkütmekten çekinirdim
Ona şimdiye kadar hiç kimseye, hatta kendime bile söylemediğim bir şeyler anlatacaktım
Asıl mühim olan, iki insanın birbirini bulması bu derece güç olan şu dünyada, bu nadir saadete ermek.