Morgda insan cesetlerine mi inceliyorsunuz?
Evet
Peki nasıl hissediyorsunuz dokununca?
Elim boş tenlerine değdiği zaman soğuk ve keskin hatlarına dalıyorum. Hiçbir kısmı şuanda burada değilmiş gibi hissetmek zor, vücuduna bağlı değilmiş gibi düşünmenin nasıl bir hiss olduğunu tarif edemem sanırım. Ama onlara bakınca acaba yaşadıkları sürece
Elini başıma koy, nasıl da sıcak. İçi alev alev. Ama bazen soğuyor ve içindeki her şey donup sertleşiyor ve cansız, korkunç bir buza dönüşüyor. Aklımı kaçırmış olmalıyım, gülme, kardeşim, aklımı kaçırmış olmalıyım ...
Savaşı anlamıyorum ve tıpkı kardeşim gibi, tıpkı cepheden geri getirdikleri yüzlerce insan gibi çıldırmak zorundayım. Ve bu beni korkutmuyor. Aklını yitirmek bana saygıdeğer bir şey gibi geliyor, tıpkı nöbetçinin görev yerinde can vermesi gibi.
Uykuya dalan gözleri çok çekici ve genç duruyor, üstelik göle doğru dönmüş yüzündeki huzurlu gibi görünüp mahvolmaya doğru ayaklarından daha hızlı giden yolunu bilmesine ve bu yolun sonuna hiç bir zaman hazır olmamasına rağmen. Ama bilirsiniz, cesarettir şuan karşısında duran işlev, herkes gibi her heyecanın fiziksel etkisini hissediyordu.