Saramago’dan okuduğum ilk kitabı en kısa kitaplarından seçtim. Dilini ve biçemini anlamak için kısa kitapla başladım.
Bu bir uzun öyküydü. Biraz masalsı bir öykü.
Bu öyküyü bir çocuğa da okuyabilirsiniz, özellikle başlarından ortasına kadar bir masal gibi. Saramago’nun tarzı olduğunu sanıyorum, beni öok şaşırttı bu, böyle masalsı bir öykü de bile didaktik ve eleştirel cümleler eklemeyi başarıyor. “Kendini görmek için kendinden çıkmalısın” gibi cümleler felsefi ve sorgulayıcı düşüncelere gönderiyor okuru. yani anladığım kadarıyla Saramago sadece güzel zaman geçirmek için okunacak öyküler yazmıyor, bir de içlerine azıcık felsefe azıcık hayat öğretileri katıyor. Şimdiden çok beğendim. Körlük ve Görmek’i tahmin dahi edemiyorum.