Gece Yolu

İncelememe bizi birbirinden mükemmel kitaplarla buluşturan Kristin Hannah ile başlamak istiyorum. Gece Yolu ile birlikte Kristin Hannah'ın 4 kitabını okumuş bulunmaktayım: Ateşböceği Yolu, Kış Bahçesi, Gerçek Renkler, Gece Yolu. Okuduğum her kitabının ardından son sayfayı çevirdiğimde içimde tarifsiz hisler oluştu. Bir yazar sözlü olarak anlatıldığında çok basitmiş gibi görünebilecek bir konuyu nasıl bu denli etkileyici ve sarsıcı hale getirebilir, aklım almıyor. Kristin Hannah okurken, genelde olduğu gibi Gece Yolu'nu okurken de sayfaların arasında kayboldum. Sıcacık, samimi bir dil, anında ısındığınız karakterler, binbir duygu... Betimlemeler aracılığıyla adeta gözünüzün önünden akıp giden mekanlar, olaylar.

Bir kadının çocukluğundan genç kızlığına, oradan olgun bir kadın olduğu döneme ve yaşlılığına... Kristin Hannah "kadını" büyüleyici bir şekilde ele alıyor. Elinizde bir Hannah kitabı varsa bu kitapta kendinizden, çevrenizden bir şeyler bulacağınıza eminim; olayları sadece okumayacağınıza karakterlerle birlikte yaşayacağınıza eminim.

Aile ve arkadaşlık ilişkilerinin Kristin Hannah ustalığı ile kusursuz bir şekilde ele alındığı Gece Yolu'nda Lexi Baill ve Jude Farraday ana karakterlerimiz. Lexi henüz 14 yaşında, uyuşturucu bağımlısı annesi nedeniyle hayatını koruyucu aile değiştirerek geçirmiş, henüz çocukken hayatın zorluklarını yaşamış, annesinin, gözleri önünde ölümüne şahit olmuş bir kız. Jude Farraday ise kırklı yaşlarında hayatın iyi olarak görebileceğimiz neredeyse bütün nimetlerine sahip, iki çocuklu, zengin bir anne. Zach ve Mia adında iki çocuğu olan Jude çocuklarının hayatını tamamen kendi ellerinde tutmayı seven bir helikopter anne*. Birbirinden bu denli bağımsız iki kadının hayatı Jude'un kızı Mia aracılığıyla kesişirken yapılacak ufak bir hatanın, alınacak yanlış bir kararın bir aileyi nasıl parçaladığına şahit olacaksınız. Gece Yolu'nu okursanız bu olaylara şahit olurken benim gibi, gözyaşlarınızı tutmakla zorlanabilirsiniz.

Geçmişte yaşananlar yakanızdan asla düşmüyorken umuda tutunabilir misiniz? Hayatınızı kararttığını düşündüğünüz birini affetme erdemini gösterebilir misiniz yoksa adalet adı altında intikam için vicdanınızı tamamen kapatır mısınız? Affetmenin acının, umudun ve sevginin somut şeylermişçesine hissedildiği Gece Yolu son derece dramatik bir konuya sahip, büyüleyici bir kitap...

*Helikopter Anne: Çocuklarının üzerine çok düşen, yaşamlarını sürekli gözlemleyen ve kontrol altında tutmaya çalışan ebeveynlere psikolojide verilen isim.

Hayatımın en büyük hatasıydı bu kitabı unutmak*_*
Gerçekten okuduğumu unuttum,en başlarda olmasam kesinlikle unutmazdım. Uzun bir yorum yapmayı planlıyorum:)
1*Yazarla başlayalım harika biri. 45 yaşındaki jude'dan tutun 18 yaşındaki Lexi'ye kadar duygularını yaşatmış. Her yazarın çizgisi vardır biri genç karakteri iyi yazar diğeri yetişkini. Kristin hannah 5 yaşındaki Grace'in bile duygularını okuyabiliyor.
2*Jude. Çok iyi bir anne,bazı şeylere takıntılı,endişeli yazarın deyimiyle "helikopter anne":)Kazadan sonra acısıyla kayboldu çok duygusuzlaştı tam nasıl biri oldun sen dediğiniz anda eski jude'u buldunuz. Okurken bu anne çocuğunun içmesinden,bekaretini bozmasından,yalnız kalmasından korkuyor bizim annemiz çocuğunun şehit düşmesinden korkuyor diye düşünmeden edemedim.
3*Lexi.Çektiği acılar yaşadığı sorunlar,evladından,sevdiğinden,teyzesinden,hayatından yaptığı ama aslında onun hatası olmadığı bir şey için vazgeçti. Aşkı,sadakatı,vicdanı,korkusu çok büyüktü. Bu karakteri anlatmaya dilim varmıyor. Çok harika bir insan!
4*Sevgili Mia'mız. Masum,korkmuş,ihanete uğramış bir kız. Hayatının kötü olduğuna inanmış Lexi ile birlikte çok yakın arkadaş olmuşlardı. Arkadaşlığın harika anlatıldı romana yakışır bir kahraman.
5*Zach. Kardeşini çok seven, onu üzmemek için kendisinin sevdiğini bilmediği bir kızdan uzak duran ama aşkına yenik düşüp her ikisi de kalbine alan bir adam. Yaşı genç ama adam! Kazadan kendisini sorumlu tutsa da artık Lexi hapisteydi,buna kızmıştım. Ama sonra fark ettim herkesin hayatı farklı şekillerde mahvolmuştu.
Okuduğum en iyi kitaplardan. Kesinlikle okumalısınız. Kısacası deyip de özet geçmeyeceğim. Enine boyuna anlatmak istedim bu şaheseri.umarım başarmışımdır.

Kristin Hannah, okuyucuyu yormayan üslubu ile Gece Yolu'nda da diğer kitaplarındaki etkiyi bırakıyor. Yalnız Ateşböceği Yolu ile benzerlikler bulduğum bu kitabı keyifle, yer yer de duygulanarak okudum. Mutlaka okunması gereken bir kitap denemez ama okursanız da zihninizi yormayan sıcak bir hikaye ile karşılaşma şansınız olacaktır. Kitaplarla kalınız.

Dostluğu, affetmenin gücünü ve kattıklarını o kadar güzel ve akıcı bir şekilde işlemiş ki yazar... Bunu iliklerinize kadar hissedebiliyorsunuz adeta. Bu roman sayesinde affetmenin büyüklüğüne inanıyorsunuz. Kitabı ise, bitirmeden elinizden kesinlikle düşüremiyorsunuz. Çünkü bir sonraki sayfalarda neler olacak acaba diye düşünmekten kendinizi isteseniz bile alamıyorsunuz. Ben Gece Yolu romanının unutulmaz karakteri olan Mia'nın yaşadıklarını halen unutamıyorum, dün okumuşum gibi aklımda... Bence bu hüzün yumağı halinde sizi bekleyen romanı okumak için daha fazla geç kalmayın.

Kristin Hannah’dan okuduğum ilk kitaptı. Sanırım 3 gün boyunca yemeden içmeden okuduğum en sürükleyici kitaplardan biriydi. Dört yıl önce okumuş olmama rağmen her satırı aklımda. Eğer daha önce Hannah kitabı okumadıysanız geç kalmadan bu kitaptan başlayın derim.

Hannah'ın en güzel kitaplarından bir tanesini daha bitirmiş bulunmaktayım. Öncelikle çok küçük bir detay ama günümüz Türkiye'si için özellikle belirtmek istedim. Romanda biri kız biri erkek olan ikizlerin aynı yasak ve kuralların dışında aynı özgürlükte büyütülmesi dikkatimi çekti. Karakterler inanılmaz zekice yaratılmış, ortalarına doğru kitabı bırakamıyorsunuz. Her kitabın sonunu tahmin edebilmeme rağmen Hannah'ın kitapların da bu söz konusu olmuyor. Süprizlerle karşılaştırabiliyor. Dostluk, annelik, aşk ve affedilme duygularıyla bezeli harika bir kitap. Okunması tavsiyedir.

Kristin Hannah'ın ilk okuduğum ve yazarın diğer bir kaç romanını okumama referans olan kitaptır "Gece Yolu" romanı. Aile ve çocuklarının herşeyine müdahale eden bir "helikopter anne" ve bu aileyle bir şekilde yolları kesişen, içine kapanık bir genç kız olan Lexi'nin hikayesi. Bazen bir kaç saniye içerisinde aldığınız bir karar, bütün hayatınızın gidişatını etkiler. İçerisinde dostluk, aşk, mutluluk ve dram gibi her türlü duyguyu barındıran, duygu yüklü bir roman. Özellikle "Lexi" karakteri için bir çok şey söylemek isterdim ama ipucu vermekten korkuyorum. Mutlaka okuyun.

Ağladım. Hep ağladım. Ağlatan kitaplar yasaklanmalı! Tabi ki şaka. İlk cümleden itibaren etkileyen ve merak uyandıran bir anlatıma sahip. Ve karakterlerin hayatlarına öyle güzel yer verilmiş ki hepsini ayrı ayrı benimsiyorsunuz, çok yakından tanıdığınız kimseler haline geliyorlar. Zaten bundan ötürü de gözyaşlarınıza hakim olamıyorsunuz..

Üç yakın arkadaş, kardeş ve aşık. Zorlu bir hayat ve eşitsizlik. Sanırım en çok zorlandığım kısım da bu eşitsizliğin olduğu kısımdı. Bir kere başladınız mı kitabı bitirmeden elinizden bırakamayacaksınız buna eminim. Keyifli okumalar.

Böylesine samimi içten bir üslupla bu kitabı okuyucularla buluşturduğu için bu muhteşem kadına teşekkür ederim .
Eğer gündelik yaşamdan, aile arkadaşlık bağlarının ve insan yaşamının getirdiği psikolojik ağırlıktan kaynaklanan zorluklarla yaşayan insanlardan istiyorsanız bir romanda bu tam size göre . Biraz melankolik, biraz çılgın, biraz da 18 lik acılarında haspsolmuş yetişkinler .

Kapağı kapatır kapatmaz yazmam gerektiğini hissettim . İçtenlikle söyleyebilirim ki neredeyse son 300 sayfa boyunca ağladım . Kristin Hannah her zaman olduğu gibi bu kitabında da karakterlerle yaşamı içselleştirmemi sağladı . Öyle ki ( biraz spoiler vereceğim, üzgünüm) Lexi ve Mia beraberken nasıl keyifle yansıtılmışsa bende aynı mutluluğu her zerremde hissettim . Jude ve Miles'ın, Mia'nın ölümüyle başlayan ve dur durak bilmeyen acısını birebir yaşadım . O yalnızlığı, hüznü, kederi iliklerimde hissettim. Beni gafil avlayan da bu his oldu . Tek kelime ile büyüleyici . Etkisine girdiğinizde akımına karşı koyamayacağınız, elinizden bırakamayacağınız bir hayat yumağı bu kitap . Tabi benim gibi son 20 sayfa kala kitap bitecek diye kapatıp okumamazlık etmeyin. Ağlaya ağlaya okunacak en güzel kitaplarından.

Son olarak ekleyecek olursam açıkcası kitabı okurken hep bi beklenti merak içerisindeydim . "Kitabın adı neden gece yolu" diye . Bu merakımın giderileceği sayfaya gelene kadar bekledim (sf. 189) . O yürek burkan şey, hala hissedebiliyor olduğum ölümün soğuk yüzü "GECE YOLU" .

Bu ktiabı hçi beğnemedim. Giriş cümlemdeki yazım hataları sizi rahatsız ettiyse bu kitabı okumasanız iyi olur. Özellikle sonlara doğru kitap örnek verdiğim yazım hatalarıyla dolu. Her şeyden önce o kadar özensizce hazırlanmış bir kitap ki Pegasus Yayınları'ndan kitap alırken bundan sonra iki kere düşünmenizi tavsiye ederim. Noktalama işaretlerinin kullanımında da tonla hata var gerçekten inanamadım son okuma ve düzenlemede sadece sayfa sayılarını kontrol etmişler herhalde. Benim gibi takıntı derecesinde böyle şeylere dikkat eden varsa cidden okumasın çok sinir bozucu.

Kitabın kendisine gelirsek; başından itibaren beni sarmadı. Lisede sürekli duyardım yazarı, kitap kapaklarına da hep bi aşinalık vardı bayağı popüler bir yazardı ama hiç okumadım bu okuduğum ilk kitabı ve keşke bunu da okumasaydım

Bence kurgu çok sıradandı anlatımı da o kadar numarasız ve tekdüzeydi ki. Gerçeklikten uzak çok fazla olay ve diyaloga denk geldim. Yazarın kitaplarına yapılan yorumları okurken çoğunu salya sümük ağlattığını gordüm ama kitap bana o kadar inandırıcılıktan uzak geldi ki ağlamayı bırak duygulanamadım bile.

Kitabı okumaya başladığım gün gerçekten çok kötüydüm ve bu ruh halimi körüklemek hoşuma gittiği için beni ağlatacak bir şey okumayı istedim. Sonuç: ağlamadığım gibi 4 günümden oldum.

Kitabın başında 2 sayfalık bir övgüler kısmı var. Aynen burdaki yapılmış incelemeler gibi aşırı abartılmış, yüksek doz beğeni içeren yorumlar. Sonra kitabın arka kapağındaki gazete/dergi isimlerine bakınca onların da çok saygın kuruluşlar olmadıklarını gördüm zaten. Bir New York Times veya Publisher Weekly yok mesela.

Yine de duygulandığım kısımlar hiç olmadı desem yalan olur. Sonuçta anne mevzusu benim yaralı olduğum bir yer ama dediğim gibi kitap baştan sona bir ehh ve şişirilmiş bir balon.

13-14 yaşlarımdayken okusaydım muhtemelen çok beğenirdim. O yaşlarda insan yüzeysel bakıyor ve böyle kitap kapağı bile çok fazla cezbedebiliyor. Okumadan aşık olduğum çok kitap vardı sırf şekli şemalı yüzünden. Ama yaş aldıkça zevklerim de değişti tercihlerim de. Kötü bir anıma denk gelmese, sağlam kafayla asla alıp okuyacağım bir kitap değil. Ve "Amerika'nın Canan Tan'ı" dlye bir yorum da gördüm yazar için ki Canan Tan'ı da yazar olarak beğenen, usta gören biri de varsa ne bileyim... Ki kendisinin ben de imzalı kitabı bile vardır zamanında romanlarını çok okumuşumdur ama böyle kitapların tek artısı okuma alışkanlığı kazandırmasi bence. Yazdığım her şey kendi fikrimdir ve kitabı ne beğendim ne de öneririm. Yerine koyabileceğiniz çok daha güzel, size bir şeyler katabilecek kitaplar var. İncelememde imla hatası vs vara lütfen bildirin ::)) ve esen kalın

Arkadaşlıktan öte kardeşliği öğreneceğiniz bir roman. Zach ve Mia'nın arasındaki bağ beni çok etkiledi. Zach'in "Mia'yı hissedemiyorum kafamın içi bomboş" demesi ile içim dağlandı. Ve tüm bunların ötesinde Lexi ile Zach'in aşkı. Mutlaka okunması gereken kitaplardan. Mia'nın kendisinden fedakarlık verip bir sonuca varması ama onu söylemeye bile fırsat bulamaması çok üzücü sonuçlandı. Jane Eyre ve Uğultulu Tepelerin başlattığı bir dostluk insanın içini sıcacık yapıyor :)

Kitapta ki belki de en başarılı öğelerden biri ana karakterlerin yanı sıra yan karakterlere de çok iyi duygu ve durum tahlili yapabilmesiydi Hannah'nın. Kitap tamamiyle içine çekmekle kalmıyor kitap bitene kadar âdeta içinde yaşatıyor.