Ön xəttə tərəf getməkdə idik. Getdiyimiz yerdə birdən başımızın üstündə İraq təyyarəsi peyda oldu. Tutulub qaldım ki, nə edim. Əl-ayağım bir-birinə dolaşdı. Təyyarə çox qorxulu şəkildə başımızın üstündə dolanırdı.
Bu anda gözüm yolun kənarında böyük bir daşa sataşdı. Dərhal əyləci basdım ki, gedib o daşın arxasına gizlənək. Hacı soruşdu: Niyə durdun? Dedim: Hacı məgər təyyarəni görmürsən? İraqındır. Dedi: Yaxşı, olsun, məgər qorxursan? Dedim: İndicə bizi vuracaqlar, çox aşağıdan uçur. Əvvəlki aramlığı ilə dedi: ‘Lə hövlə və la quvvətə illa billah!’ Hərəkətə davam et! İtaət etməyə məcbur idim.
Təyyarə güllə atmağa başladı, bir neçə güllə də maşının arxasına dəydi və maşını deşdi. Hacıya baxdım və gördüm ki, aram və fikirsiz oturub. Üzündə heç bir stres müşahidə olunmur. Mən də onun Allaha olan təvəkkülündən ruhlanaraq yoluma davam etdim.