"Bax adamın iş yoldaşı, yol yoldaşı, süfrə yoldaşı, əs gərlik yoldaşı, nəhayət, ömrünün sonuna kimi bir yastığa baş qoyduğu həyat yoldaşı olur. Ancaq bunların heç biri döyüş yoldaşlığına bənzəmir. Niyə? Çünki döyüş yoldaşı dediyin adamla ölümün üstünə gedirsən, sən onu ölümdən qoruyur san, o da səni... Şəhid olanda da onun qucağında can verir sən, gözlərini valideynin, həyat yoldaşın yox, məhz o qapayır. Budur döyüş yoldaşı! Bəzən sevənlər bir-birilərinə deyirlər ki, sənin yolunda ölümə gedərəm. Bəs haradadır o ölüm? Nə vaxt gələcək? Boş-boş danışırlar!.. Ancaq döyüş yoldaşı sənin yolunda, doğrudan da, ölümə gedir. Çünki ölüm deyilən o kabus döyüşdə sənin ətrafında fırlanır, hər dəqiqə, hər saniyə gəlir səni aparmağa. Döyüş yoldaşının sənin üçün ölümə getməsi, sadəcə, hərbin, döyüşün qanunu deyil, izah edə bilməyəcəyim əcaib bir şey var burada... Sənin üçün ölümə gedir, həm də bir dəfə yox, dəfələrlə! Yaxud kimsə kiməsə deyir ki, sən ölsən, mən yaşaya bilmərəm. Pay atonnan! Nadir adamlar istisna olmaqla heç kim ölüb-eləmir sevdiyi adam öləndən sonra... Ancaq döyüşdə bu məsələ də tamam başqa cürdür. Səninlə çiyin-çiyinə döyüşən yoldaşın ölsə, böyük ehtimalla, sən də yaşaya bilməyəcəksən. Köməyin, gücün azalacaq, tək qalacaqsan və düşmən səni də asanlıqla öldürəcək. Bax, döyüş yoldaşlığı budur, Ayçöhrə! Mənim bu sözlərimdən in əcimə, döyüş yoldaşı müəyyən mənada həyat yoldaşından da üstün ola bilər. "
