Bazen özleyip özlemediğini değil,
sadece iyi olup olmadığını bilmek istersin...
birini çok sevmek böylesine karmaşık,
böylesine gelgitli bir duygudur işte!
Ne olursa olsun kıyamıyorsun...
.
Zor olan unutmak değil, kendini boşluğa bırakmak ve ben bugün de kısık sesle bizim olmayan bir şarkıyı dinliyorum, benim olmayan bir seni severken.
.
Aklım sende kala kala senden gidiyorum.
İnsan yarısında terk ettiği filmin sonunu merak eder mi? Ediyorum. Tüm yelkenlerim yırtılmış ama ben hala rüzgardan medet umuyorum...
Kavga çıkmasın diye sustuğum zamanlar
Kimse kırılmasın diye yuttuğum konular
Ve kaybetmemek için alttan aldığım insanlar oldu.
Şimdi anlıyorum ki bazı kavgalar çıkmalı
Bazı kalpler kırılmalı
Ve bazı insanlar kaybedilmeliymiş...
Sürekli gönül yapmaya çalışınca kıymetin kalmıyormuş...
Zaman çok şey öğretiyor insana... Gün geliyor, yanlış insanlara kıymet verdiğini öğreniyorsun... Gün geliyor, bazı şeylere boşu boşuna üzüldüğünü... Zamanla herkese değer verilmeyeceğini ve bazı şeylere üzülmemen gerektiğini öğreniyorsun sonra. Bir bakıyorsun ki seni acıtan onca yara çoktan kapanmış... Çünkü alışmayı ve kabullenmeyi öğrendiğinde kendine değer vermeye başlıyorsun. Kendine değer verince iyileşmeye ruhundan başlıyorsun ...
İçime attığım kar taneleri kadar küçük şeylerin zamanla önünde durulmaz bir çığa dönüşebileceğini öğrendim. Oysa bir dağın zirvesine düşen ufacık kar taneleri gibiydi hepsi... Zamanla yuvarlanıp döndüler içimde, büyüdüler ve kocaman çığa dönüştüler. Meğer her şeyi içine atmak bir felaketmiş...
Birisi seni sevmediğini söylüyorsa ondan vazgeçmelisin unutmalısın alışmalısın Bir daha onu aramamalısın. Üzerine düştükçe yalnız onu değil kendine olan saygını da kaybedersin gitmek isteyene kal deme gitmemesi için küçülme onu sevdiğin kadar kendini de sevebilirsin bırak giden gitsin seni sevmeyen biri için kendini üzmeye değmez çünkü bazı insanlar sevilmeyi hiç hak etmez.....
Hayatta her şey böyle. Susarsın, söyleyecek sözün yok sanırlar. Gidersin, kalmaya yüzün yok sanırlar... İyi ya da kötü her ne yaparsan yap mutlaka bir kulp takarlar. O zaman ne diye içimize atıyoruz her şeyi ? Bizi korumayacaksa, bir şeyler düzelmeyecekse, hatta daha da kötü oluyorsa neden içimize atıyoruz ki?
Bazen söylenmesi gerekenler söylenmeli, kaybedilmesi gerekenler kaybedilmeli, bitmesi gerekenler bitmeli.
Ama asla kimse tek başına savaşıp kendi içini yiyip bitirmemeli...