Öncelikle sevginin aslında toplumumuzda nispeten az rastlanan bir olay olduğu belirtilmelidir…
Özellikle bizim neslimize endişe, yalnızlık ve kişisel boşluk miras kalmıştır.
Yani sıkıntı büyüdü mü insanın içinde diyorum..yalnızlık..bir çeşit intihar gibi.. çünkü kendini yitiriyorsun, çoğu kez bunun farkında da değilsin, asıl o zaman ölmüş gibi oluyorsun.
Zira insan bir kez yerleşik teorilerin tesirinde kalmayagörsün, artık at gözlüklerini takmış olur ve belirli düşünce kalıplarının dışına çıkmaktan ve en bariz gerçekleri görmekten aciz kalır.