Mesnevi Mevlana Celaleddin-i Rumi

Tasavvuf olmadan,Mevlana,Şems olmadan,Yunus Emre,Tapduk Emre,Ahmet Yesevi,Hacı Bektaş-ı Veli olmadan bir yaşamın sürdürülebileceğini mantığım asla kabul etmiyor.Hatta boş ve eksik bir yaşamdır..Başucumda duran bir kitap..Okumakla bitmez,anlayıp,idrak edip hayata geçirmek gerek..Bu kitap bize şunu öğretiyor,"Allah bizimle olay diliyle konuşuyor"..Öğrendiğim her satırda kalbime inceden inen bir sızı oluyor nedense..Hatta çoğu zaman şuan içinde yaşadığım çağa ait olmadığımı hissederim.Bu his çoğu zaman beni yoklar ..Bu nedenle her şeyi okuyun mutlaka ama Mesnevi'siz olmaz!Yaradanı tanımadan,kendimizi,başımıza gelenleri bilmeden,hayatın nasıl'larını neden'lerini sorgulamadan,idrak etmeden,idrake varıp ta tefekkür etmeden,tefekküre dalıp ta tekamüle ermeden bu diyardan göçüp gitmek olmaz!..Baki bir idrakle yaşamayı salık veren büyük kitap,hayat rehberi...

Mesneviden
Deve İle Fare

Çok eski zamanlarda kendini beğenmiş Fare ile akıllı ve alçak gönüllü bir deve yaşarmış.

Bir gün bu ikili karşılaşıp arkadaş olurlar.

– Fare, sana kılavuzluk etmeliyim. Yularından çekip istediğin yere götürmeliyim der.

– Deve arkadaşının bu teklifi ne razı olur ve Fare Deveye kılavuzluk etmeye başlar.

– Küçük bir derenin kenarına ulaşırlar.

– Deve için diz kapaklarına dahi ulaşamayan bu dere fare için uçsuz bucaksız deni olarak görülmekteydi.

– Deve ne bekliyorsun dedi Fareye kılavuz dediğin önden gider.

– Fare korkak bir ses tonuyla görmüyor musun su çok derin ben geçemem dedi.

– Fare mahcup olmuş bir şekilde kıpkırmızı kesildi.

– Sizin için çok küçük ama benim için çok büyük bir su dedi ve kılavuzluk yapmayı bırakıyorum dedi. Keşke daha önceden bunları düşünseydim de boyumdan büyük işlere karışmasaydım dedi.

– Bunun üzerine Deve evet dedi. Kimse aldatıcı gurura yeniş düşmemeli ve haddini bilmeli…

Benim için Mükemmel bir kitap okuduğum halde tekrar tekrar okurum. Bu kitabı değerlendirmek için insanın her yönden belli bir düzeyde olması gerekir. Hala insanlara yol Gösteren yaşayan bir kitap.

Ev taşımıştık. Ne bilgisayar vardı, ne tanıdık vardı, ne de etrafta başka bir kitap vardı. Bu yüzden okuyayım dedim. İyi yapmışım. Mevlana, Mevlana da olsa tarikat lideri olduğundan ne kitaba ne de öğretilerine ayrıntılı bir şekilde yüklenmeye gerek duymadım. Bir bütün olarak ele almak yerine, orasından burasından bakış açıları ve bilgiler almakla yetindim.
Tasavvuf (İslam gizemciliği) temelli bir anlatım var. Sorgulamadan lidere biat ederek kişinin kendisini hayattayken öldürmesi ve sonuç olarak Allah'a ulaşmasından bahsediyor. Altı cilt sonunda ani bir şekilde bitiyor ve iyi okudum ya diyorsunuz. Kafanız bütün gece nargileden pelin otu içip dağıtmış gibi, eşiniz çocuğunuz sizi dergah köşelerinden toplamış gibi allak bullak. Özetini okuyun derim.

O aydınlığın bile hasadettiği güzel beni beni bırakır mı ki söylenmesi lazım ve farz olan sırları söylüyeyim.
Deniz köpükleri, köpükle örtülür köpüğü ileri sürer.
Sonra da köpüğünü çeker acılır kendisini gösterir.

Bir zamanlar; bu coğrafya da yaşamış, çoktan hakkın rahmetine kavuşmuş büyük, ulu evliyalar vardır ya, işte Mevlâna da öyle bir insandır. Etkin olduğu koşullar kökten değişmiş, kendisin den sonra nice kuşak, gelmiş geçmiş olsa da yaktığı ışık sönmeden parlamaktadır. Söyledikleri, yazdıkları ve yaşamı ilk günkü gibi canlılığını kaybetmemiştir. Hâlâ, okunur, kulak verilir, ağızdan ağza nakledir. Yüzyıllar geçse de her yaştan, farklı dinlere mensup, cinsiyet ve ırk ayrımı gözetilmeksizin bütün insanların sevgi ve saygısını kazanmaya devam etmekte ve edecektir de. Aslında, hayat dediğimiz şu fani dünya, biraz da Mevlana gibi, ulu insanların bizlere sunmuş oldukları, eşsiz armağanları sayesinde bir anlam kazanmadı mı!...
Bir ayağı sapasağlam İslâm'da dururken, öteki ayağının bütün insanları kaplayan bir pergel olduğunu söyleyen Mevlâna'nın " Gel, nasılsan öyle gel " çağrısı, bugün de insanlar için büyük bir umut kapısı olmaktadır. Mevlâna'nın " Hamdım, piştim, yandım "diye, özetlediği kendi yaşamını, fikirleri ve örnekleri ile destekleyerek anlattığı eseri, en azından herkes bir kere okumalı!...

Bu kitabı ilk okuduğum da çocuktum.O zamanlar kendime göre kazanımlar çıkardım.Ondan sonra ne zaman okusam her seferin de farklı bir kazanım bırakıyor.Hangi yaşta okursanız o yaşa ait etkiler bırakıyor.Bu kitabı on yıl sonra elinize aldığınızda kitap on yıl önceki gibi olmayacak çünkü sizde on yıl önceki gibi olmayacaksınız.Size tavsiyem her on senede bir kere okumanız o zaman dediklerimi anlayacaksınız.

Hayatımın 6 yılını dolduran, sayesinde farsça öğrendiğim, tanrıya insana bambaşka bir açıdan bakmamı sağlayan muhteşem bir eser. Bittiğinde kocaman bir boşluk hissettim ve hemen yeniden başlamalıyım dedim. Cümlelerin gerçek manalarını anlayabilmek için pişmek gerekiyor. Anlayıp da anlatamayanların yerine anlatmış tanrıyı.

Ey Nohut:
Seni sevmediğimden senden hoşlanmadığımdan kaynatmıyorum seni ki… bir zevkle, bir çeşniye sahip ol da gıda haline gel, yen, cana karış diye kaynatıyorum. Bu imtihan, seni horlamak için değil!
Anlamak içime sindirmek için defalarca okunulması gereken bir eser...

ilkokulda dönem ödevim sayesinde tanismistim. Tasavvufa merak duymami saglamisti, o yaslarda bile. insanin elinin altinda durup dönem dönem tekrar tekrar açip okuyabilecegi, her döneme her zaman tekrar tekrar çok şeyler katabilecek bir başucu kitabi bence.