Hayatımın en mutlu ânıymış, bilmiyordum. Bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? Evet, bunun hayatımın en mutlu ânı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu.
Böylece öpüşürken önce onu öpüyordum, sonra hatıralarımdaki onu öpüyordum, sonra bir an gözümü açıyor ve gözümü kapayıp az önce gördüğüm onu ve hatıralarımdaki onu öpüyordum...
Çocukluğunda, gerçekten tatlı bir şey geri gelecek olursa yaşamasını mümkün kılacak bir şey vardı. Ama bu tatlılığı duyan adam yoktu artık... Sanki başka birisine ait bir anıydı bu.