Eyüp Ekinci
@Eyupknc
17.09.23 Nefesimin ilk kez ruhuma girdiği gündü
Düzce üniversitesi
İstanbul
3 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
218 syf.
·
Puan vermedi
Kuvvetli, kararlı bir babamiz olsun, bize neyi yapıp yapmayacağımızı söylesin isteriz. Niye ?Neyi yapip neyi yapamayacağımıza, neyin ahlaklı ve doğru, neyin ise günah ve yanlış olduğuna karar vermek zor olduğu için mi? Yoksa suçlu ve günahkâr olmadığımızı işitmeye her zaman ihtiyaç duyduğumuz için mi? Bir
baba ihtiyacı her zaman mı vardır, yoksa, kafamız karıştığı, dünyamız dağıldığı, ruhumuz daraldığı , vakit mi isteriz babayı?
Okur Takip Önerileri
Hafif bir sesle yanıtladım:
"Hazırlanmadım, ama hazır sayılırım.
Bu arada gözlerim karardı; bütün
bedenimden buz gibi bir ter boşandı; şakaklarım atmaya başladı ve kulaklarım uğultularla doldu.
Vaktiyle o kadar canlı olan bu adam artık bir gölge, bir hayal, bir ruh gibi dolaşıyordu.
Kötülükleri gördükçe hayatta faziletli olarak kılınamayacağını kabul ediyor, kendisi bu yola asla giremeyeceği için yaşamaktan soğuyor, robot haline geliyordu. Denilebilirdi ki Selim'in kalbinde sevgiden eser kalmamış, onun yerini kin ve tiksinti doldurmuştu.
Eskiden olsaydı Ayşe bu sözlere gönlünün tâ içinden kırılırdı. Fakat gönlü kırıla kırıla toz haline gelmis, kırılacak tarafı kalmamıştı. Hayatın âh zâr ile doldurdugu bir kalb, yine hayatın kırdığı birisinin, çok yakın birisinin istihzalarından
yüksünecek degildi ya.
Birdenbire Ayşe'ye baktı ve gayrıihtiyaî, biraz önce beğenmediği misrai okudu:
Onmaz kara sevdamızı kan söndürecektir...
Ve içimde geriye dönmek korkusu var. Hiç bir şey hatırlamak istemiyorum.
Elimi cebime sokarken, bana iki gün evvelini hatırlatacak bir kâgit parçasına, bir seye rastlamaktan bile korkuyorum.
