Yolpalas Cinayeti, Halide Edip'in Kalp Ağrısından sonra okuduğum ikinci eseri olmakla birlikte pek çok kişinin de belirttiği gibi kısacık ve bir o kadar etkileyici bir hikaye. Benim içinse Akkız'ın naif ruhu, henüz ilk sayfada, hakimle konuşmasında kendisini belli ediyor:
"Şoför Mükerrem'i vurduğunu itiraf etmişsin."
"Evet, vurdum."
"Niçin vurdun?"
"Anamın emissi oğlu da onun için"
"Ananın bütün emmisi oğullarını vuracak mısın?"
"Onlara rastlamadım."
Başlarda kendi hikayesini böyle, belki üstün körü geçiştiren, anlatmaktan bir hayli çekinen Akkız'ın yani Nadire'nin sürükleyici hikayesi pek çok insani değere vurgu yapıyor. Farklı çevrelerden insanların karakter analizleri de bir o kadar çarpıcı. Akıcı, okunmaya değer bir öykü.