O kadar güzel bı kitap ki edicek tek bir lafım yok sadece içinden çok beğendiğim birkaç kesiti aşağıya bırakmak geldi içimden ...
"Ne zaman derin bir üzüntüye kapılsam gözlerim parlar, tavır ve hareketlerim neşelenir, içim içime sığmaz olur..."
(Bu sözde Feride'yi o kadar benimsedim ki anlatamam)
"İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış."
(Ve bu da aşırı anlamlı.)
