“Aşkın en zengin kitabı duruyor baktığım yerde,
Aşkın en güzel öykülerini okuyorum gözlerinde.”
Kendisini kayığın dibinde havasızlıktan çırpına çırpına, kuyruğunu çarpa çarpa can veren balıklara benzetiyordu. İnsanı boğan su o canlıyı yaşatıyor, kendisini yaşatan hava o canlıyı boğuyordu. Anlaşılmaz bir şeydi bu.
Bu zamanda az dostun olsun, daha iyi.
Herkesle uzaktan hoşbeş edip geçmeli.
Can gözünü açınca görüyor ki insan
En büyük düşmanıymış en çok güvendiği.
Okur Takip Önerileri
Hayat bu muydu? İki kalbi kendi hallerine bırakmamak bu hayatın zalim bir kanunu muydu?.
Demek artık bu iki arkadaşın arasında bir deniz, uzun bir mesafe, yüksek duvarlar, yabancı bir hayat peydah olmuştu?
Halka bakarsanız hiçbir şey yapmamak lazım gelir; bence insan halk için değil kendisi için yaşamalıdır.
Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar
Ölümleri olur zaferleri,
Öpüşürken yok olan ateşle barut gibi
Adın ne değeri var? Şu gülün adı değişse bile
Kokmaz mı aynı güzellikte?
Ah sevgi, gözleri bağlıyken bile
Nasıl da görür, yolunu seçer dilediğince!
Ne yaparsın, böyledir çilesi aşkın
Taş gibi oturmuş bağrıma acılarım.
"Aşk körse eğer, en çok gece yaraşır ona.."
Erkeklerde inanç, bağlılık, dürüstlük arama;
Hepsi yalancı, kötü, hepsi içten pazarlıklı.
Ah, uzaktan nazik görünen aşk
Nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde
-Binlerce kez iyi geceler sana!
-Binlerce kez beter olsun gece, senin ışığın yoksa.
Durduramaz sevgiyi çünkü taştan sınırlar,
Hem aşkın isteyip de başaramadığı ne var