Benim hüznümün derinlerden ara sıra çıkıp gelmesi, gelip gözlerime oturması işte bu yüzden. İnsan yaşadığı bir şeyin yoksunluğunu hissedip acı duyar. Duyduğu acıyı da en çok gözlerinde taşır. Hayat bir dönme dolap misali, sürekli dönüyor, yükseliyor, alçalıyor. Sen hep en yukarıdaki hali istiyorsun fakat hep aşağıdasın.